Recensie: Het kaartenhuis - Katy Hays

Student Ann Stilwell heeft hoge verwachtingen voor de zomer: ze denkt een felbegeerde stageplek bij het Metropolitan Museum of Art in New York te hebben veroverd. Maar de werkelijkheid blijkt anders: de enige plek die beschikbaar is, is die bij een dependance van het museum, ergens aan de noordkant van New York. Het gaat om The Cloisters, een museum vol middeleeuwse kunstwerken en met een indrukwekkende tuin.

Ze gaat er aan de slag en wordt er langzaamaan opgenomen in de groep medewerkers. Curator Patrick Roland, die geobsedeerd is door de geschiedenis van waarzeggerij, intrigeert haar mateloos, en ze raakt in de ban van medestudent Rachel. Wanneer Ann een verborgen set tarotkaarten ontdekt, ontpopt Rachel zich echter als iemand die zich door niets en niemand laat tegenhouden om haar grote ambities waar te maken.

'Stel dat ons hele leven - hoe we leven en sterven - al voor ons bepaald is?'

Een lust voor het oog. De edges. De schutbladen. Álles aan de vormgeving klopt. Mooi vanbuiten. Maar is het boek - het verhaal - ook mooi vanbinnen?

Het verhaal maakt een vliegende start. Intrigerend. En de schrijfstijl heeft haast iets poëtisch. Een fijne melodie. Het fladdert als een vlinder. Tingelt als een triangel. Als de wind die langs een windgong waait. Het voert je mee - aan de zijde van Ann Stilwell - naar The Cloisters. Een volwaardig middeleeuws klooster. Waar geheimen ronddwalen als de orde van de dag.

Het verhaal heeft iets mysterieus. Het heeft iets onrustigs over zich, waar je je vinger nét niet op kunt leggen, maar waardoor je wel verder wilt lezen. Op ontdekking naar hetgeen er komen gaat.

'Voor ons zijn de kaarten al geschud.'

Dat Katy Hays goed weet waar ze het over heeft - ze is immers afgestudeerd in kunstgeschiedenis - is wel duidelijk. Ze weet veel over tarot en verweeft dit in het verhaal.
Maar niet op een manier waar ik enthousiast van werd. Het was wat droog en zorgde ervoor dat ik uit mijn fijne leesflow raakte. Ik strandde bij een bushalte. Wachtend op een bus die niet meer zou komen. Ik kreeg maar geen connectie met Ann én kwam jammer genoeg nooit écht in het verhaal. ***