Romcom

Stel je voor: je bent dood. Letterlijk. En niet op een heldhaftige of dramatische manier, maar doordat je stikt in een magnetronmaaltijd, in je pyjama. Dat is precies hoe we Delphie ontmoeten in deze originele, ontregelende en onweerstaanbaar grappige roman van Kirsty Greenwood.

Wat begint als pure absurditeit met een hoofdpersonage dat tussen hemel en aarde bungelt terwijl ze in haar slaapoutfit tegen een droomman aanbotst, ontwikkelt zich al snel tot een verhaal dat veel meer is dan alleen maar humor. Greenwood verpakt grote thema’s zoals verlies, spijt en de kracht van tweede kansen in een jasje van lichtheid en lef. Het is precies die balans die dit boek zo bijzonder maakt.

Delphie is een personage vol tegenstrijdigheden: chaotisch maar vastberaden, grappig en tegelijk verrassend wijs. Haar zoektocht naar de mysterieuze man die ze moet opsporen om haar tweede leven definitief veilig te stellen, is eigenlijk ook een zoektocht naar wie ze zelf ooit was en wie ze nu wil zijn.

De stijl is vlot, de dialogen zijn scherp en de scènes zijn vaak heerlijk ongemakkelijk op een manier die doet denken aan de betere Britse romcoms. Maar waar het boek vooral in uitblinkt, is hoe Greenwood onder alle bizarre situaties iets echts laat voelen. Een soort zachtheid onder de chaos.

De liefde van mijn tweede leven is een boek dat je laat lachen, maar je ook onverwacht raakt. Een ode aan de liefde, in al haar onvoorspelbare vormen, en aan de kunst van opnieuw beginnen, zelfs als het leven (of de dood) zich van zijn meest onhandige kant laat zien.