Theet 77 - revisited

Dit is een cultboek, of zou het moeten zijn.
Wie het echter eind 2023 leest zal daarvan niet veel begrijpen zonder zich te verplaatsen naar de tijd toen het boek werd uitgegeven (1951). Ik heb zo'n vermoeden dat het toen gezien werd zoals Brusselmans eind jaren '80 begin '90.
Vanger in het graan doet mij dan ook zeer sterk aan Theet 77 van Brusselmans denken.
Beide boeken eisen van de lezer dat die zijn / haar pubertijd niet vergeten is en zich vanuit die herinneringen kan inleven in de leefwereld van de puber / hoofdpersoon.
Of dit boek nu kapot geannalyseerd moet worden ? Voor mijn part niet. Het is uiteindelijk een beschrijving van de chaotische door hormonen en luimen beheerste wereld van een puber. Niets meer.
Maar ook niets minder. En allicht het eerste boek dat dit beschrijft in een taal die zeer dicht bij de taal van de pubers staat. Eenvoudig en surfend op een (negatieve) emotionaliteit tegenover de kompleet rotte wereld (wat voor pubers voor een groot deel de school is).
Ik ben niet weg van het boek. Het is niet slecht, maar vooral door de tijd ingehaald en ondertussen is het thema van de zoekende puber zo plat geschreven in alle gernes en bewoordingen dat nu als een zoveelste in een rij overkomt.
Drie sterretjes lijkt mij een mooie, naar boven afgeronde doch terechte 2,5/5