Lezersrecensie
Oud maar Goud !
Oscar Wilde, een Iers schrijver die bekend staat om zijn scherpe humor, satire en esthetische schrijfstijl. Hij wordt beschouwd als een van de belangrijkste schrijvers van het fin de siècle, een periode van culturele en artistieke vernieuwing in Europa aan het einde van de 19e eeuw.
Het verhaal draait om een jonge, knappe man genaamd Dorian Gray, die wordt geportretteerd door een bekende kunstenaar genaamd Basil Hallward. Wanneer Dorian het schilderij ziet, wenst hij dat hij eeuwig jong en mooi kan blijven, terwijl het schilderij ouder en lelijker wordt in zijn plaats. Door een onverklaarbare gebeurtenis komt deze wens uit en begint Dorian een leven van excessen en immoraliteit, terwijl het portret steeds meer de fysieke en morele aftakeling van zijn ziel weerspiegelt
“Het portret van Dorian Grey” (1890) maakt uitgebreid gebruik van ironie, paradoxen en cynische humor en werpt een kritische blik op de hypocrisie en moraal van de Victoriaanse samenleving. Het taalgebruik is rijk en sierlijk (en wordt mooi weergegeven in de vertaling van 1911 in het oud Nederlands), en maakt vaak gebruik van metaforen en symbolen om ideeën over te brengen. Een van die ideeën is dat Wilde de schoonheid van kunst en literatuur als het hoogste goed beschouwt. Dit werk kan dan ook gesitueerd worden binnen de stroming van het estheticisme, die de kunst en schoonheid als doel op zichzelf beschouwde en zich verzette tegen de utilitaristische en moralistische waarden van de Victoriaanse samenleving. Decadentie is ook alom tegenwoordig in deze roman in het verlangen en de zinnelijkheid als reactie op de beperkingen van de Victoriaanse samenleving.
Het boek was destijds controversieel was vanwege zijn immorele inhoud, wordt het nu beschouwd als een klassieker van de Engelse literatuur en een van Wilde's meest invloedrijke werken. Tijdens het lezen heb ik meermaals aan “De Forsyte Saga” van J. Galsworthy moeten denken. Een referentie die weinig boeken verdienen.
Enorm van genoten. Zelfs bijna in één sessie uitgelezen. Een dik verdiende 4,5 sterren.
Het verhaal draait om een jonge, knappe man genaamd Dorian Gray, die wordt geportretteerd door een bekende kunstenaar genaamd Basil Hallward. Wanneer Dorian het schilderij ziet, wenst hij dat hij eeuwig jong en mooi kan blijven, terwijl het schilderij ouder en lelijker wordt in zijn plaats. Door een onverklaarbare gebeurtenis komt deze wens uit en begint Dorian een leven van excessen en immoraliteit, terwijl het portret steeds meer de fysieke en morele aftakeling van zijn ziel weerspiegelt
“Het portret van Dorian Grey” (1890) maakt uitgebreid gebruik van ironie, paradoxen en cynische humor en werpt een kritische blik op de hypocrisie en moraal van de Victoriaanse samenleving. Het taalgebruik is rijk en sierlijk (en wordt mooi weergegeven in de vertaling van 1911 in het oud Nederlands), en maakt vaak gebruik van metaforen en symbolen om ideeën over te brengen. Een van die ideeën is dat Wilde de schoonheid van kunst en literatuur als het hoogste goed beschouwt. Dit werk kan dan ook gesitueerd worden binnen de stroming van het estheticisme, die de kunst en schoonheid als doel op zichzelf beschouwde en zich verzette tegen de utilitaristische en moralistische waarden van de Victoriaanse samenleving. Decadentie is ook alom tegenwoordig in deze roman in het verlangen en de zinnelijkheid als reactie op de beperkingen van de Victoriaanse samenleving.
Het boek was destijds controversieel was vanwege zijn immorele inhoud, wordt het nu beschouwd als een klassieker van de Engelse literatuur en een van Wilde's meest invloedrijke werken. Tijdens het lezen heb ik meermaals aan “De Forsyte Saga” van J. Galsworthy moeten denken. Een referentie die weinig boeken verdienen.
Enorm van genoten. Zelfs bijna in één sessie uitgelezen. Een dik verdiende 4,5 sterren.
1
2
Reageer op deze recensie
