Warrig verhaal

Na alle lovende recensies was dit boek een behoorlijke tegenvaller. Ten eerste zijn er veel kromme en onduidelijke zinnen in de tekst. Daarnaast is de ontknoping erg toevallig. En verder voel ik me redelijk bekocht door het aantal pagina's in het boek die blanco zijn, of worden besteeds aan lof op eigen werk, daarbij is de opmaak dusdanig dat er vrij weinig woorden op een pagina staan.

Het verhaal draait om een soort "snuff movies". De gruwelijkheden worden breed uitgemeten waardoor het volkomen doodslaat: net als erotiek is horror iets dat het beste gistend in je eigen verbeelding plaatsvindt. En inderdaad: ook de seks slaat door de gedetailleerde beschrijvingen volkomen dood. Het zijn technische handelingen die verhaaltechnisch niet nodig zijn en zo de boel vertragen. Dat geldt voor seks en moord.

Plottechnisch valt er het een en ander aan op te merken. Het is slordig. Er worden drie moorden gepleegd, je bent al ver over de helft van het boek als enigszins duidelijk wordt wat de samenhang tussen de moorden is. Wat de slachtoffers bindt, wordt bijna angstvallig door de auteur verborgen gehouden.
Pas bij de derde moord komt de speurder Jan Vos in beeld. Die stuntelt wat af en draagt niets bij aan het onderzoek. Toevallig worden er geen sporen gevonden en toevallig komt op het laatst de moordenaar in beeld. Daarmee heb ik de indruk dat de auteur lekker gruwelijke scènes wilde schrijven en halverwege bedacht dat Jan Vos nog mee moest doen en aan het einde niets beters wist te verzinnen om het verhaal af te ronden dan onwaarschijnlijke toevalligheden waar je als lezer nooit op had kunnen anticiperen omdat cruciale aanwijzingen niet worden genoemd.
Zo blijken de slachtoffers een hobby te hebben, en hoewel hun leven tamelijk gedetailleerd beschreven wordt, wordt juist dàt niet benoemd.

Er zijn nog wat meer vraagtekens, waarbij de aanwijzing van de auteur om dan zelf maar de verbanden te leggen bij de losse eindjes totaal niet bevredigend is, bij gebrek aan aanwijzingen.
Waarom de verwijzing naar IKEA op de voorkant? Moeten we zelf de inbussleutel hanteren om de onderdelen tot een zinnig verhaal samen te voegen? Zijn de lege pagina's bedoeld om zelf in te vullen? Waarom kiest de persoon die verder niks met Zweden heeft voor de naam Räv? Waarom alle niets-toevoegende details?
Zonde van je tijd dit boek.