' Leugens en lijken, dat is Madrid '

Er zullen niet veel lezers op de hoogte zijn van het bloedbad onder de broeders in Madrid op 17 juli 1834. Het was het eindresultaat van een antiklerikale rel die plaatsvond op deze datum in de hoofdstad van Spanje. Het gevolg van het gerucht dat de cholera- epidemie verspreid was door toedoen van de clerus. 1834, het jaar waarin alle catastrofes bij elkaar komen: de oorlog, de cholera en het Beest.
De drie auteurs hebben de gebeurtenissen op die dag ingebed in verschillende verhaallijnen. Het is een tijd van pesthuizen cholera, vuiligheid en smerigheid, gebrek aan hygiëne alom, totale en diepe armoede en uitbuiting bij het proletariaat. Het boek is, ondanks alle smerigheden en shockeffecten, toch interessant. Het leven aan de onderkant van een belabberde samenleving wordt vrij gedetailleerd beschreven. En dat liegt er niet om.

De beschrijving van de karakters van de hoofdpersonen is aan de magere kant. De politieke verwikkelingen zijn oninteressant, de simpele, houterige dialogen boeien veelal ook niet erg, het boek moet het toch hebben van de beschrijvingen van een stad in rep en roer in revolutionaire tijden met geheime genootschappen, de afbrokkelende invloed van de kerk, sociale onrust, de sfeerbeelden van een stad in verval.

De progressieve opvattingen van Ana Castelar doen recht aan de onderliggend motieven van de auteurs: de standenmaatschappij van de haute bourgeoisie versus de onderste laag van een verrotte samenleving.