De verwachtingen worden niet waar gemaakt.

'Kastanjemanden ' ( The Chestnut Man) was in 2018 het uiterst verrassende debuut van Søren Sveistrup. Erg spannend door het prima plot. Helaas wel twee stereotype rechercheurs.

Is ' Koekoeksjong ' een waardige opvolger? Dat is de vraag als je het lijvige vervolg ter hand neemt, immers de verwachtingen zijn hooggespannen bij de lezer.

We vallen maar met de deur in huis. Het valt tegen. De rechercheurs maken geen voortgang in hun relationele ontwikkeling, dat interesseert mij eerlijk gezegd, helemaal niets, maar het verhaal, de plot is vrij standaard. De verrassing van ' Kastanjemanden ' blijft achterwege.

Het is een rechttoe, rechtaan verhaal, zonder uitweidingen, uitlopers , verhaallijnen die de auteur toevoegt om wat meer cachet, brille aan het verloop van het verhaal te geven. Er zijn natuurlijk de privé ontwikkelingen, eigen aan de Scandithrillers, maar die zijn betrekkelijk irrelevant. De ontwikkelingen mbt Jon konden mij niet raken.

Het boek mist humor, er is echt geen spatje humor of relativering te bekennen.

Een auteur in dit genre hoeft niet alles tot in drie cijfers achter de komma aan de geven waarom Thulin of Hess iets doen of nalaten iets niet te doen. Waarom zou de lezer geïnteresseerd zijn of je nou wel of niet met vakantie gaat en daar dan twee à drie dichtbedrukte bladzijden voor uit te trekken om alle voors en tegens door te nemen? De lezer is in de regel intelligent genoeg om dat zelf in te vullen. Het boek zou behoorlijk ingekort kunnen worden naar 300 of 350 bladzijden en daarmede aan leesbaarheid winnen. De laatste honderd bladzijden zijn wel geweldig: de thriller blijft daarop wel hangen en krijgt geen plaatsje in de kelder van de vergeten boeken.
De geschetste kenmerken drukken echter de waardering in hoge mate