Vargas in topvorm

Fred Vargas- Op het graf. 5*++

Josselin-Arnaud de Chateaubriand,de dubbelganger van een van de grootste schrijvers van Frankrijk, is een ontwikkelde, verfijnde, elegante, beroemde en ook nog eens een knappe man. Hij steekt met kop en schouders uit boven de andere inwoners van Louvic, een armzalig Bretons gat van twaalfhonderddrieëntwintig 'sukkels' oftewel inwoners. Vele vrouwen zijn gevoelig voor zijn nobele trekken en eigenschappen, hetgeen onvermijdelijk leidt tot verbitterde en jaloerse echtelieden. Wat ligt er dan meer voor de hand om een onopgeloste moord af te schuiven op Gaël Leuven, een boswachter met een kwade afdronk? Zie hier in een notendop het eigenaardige probleem waarvoor de hulp van Adamsberg wordt ingeroepen. Adamsberg, de man met de buitenissige kijk op de gang van zaken, met zijn eigenaardigheden en gebrek aan conventies, zijn onvoorspelbaarheid èn vakkennis. Voilà, Adamsberg ten voeten uit. Daar komt bij dat het mysterieuze gestamp van de Manke aanhoudt. Wellicht kan de onenigheid over het trappen op schaduwen een indicatie zijn waar te zoeken naar de dader. Het is een onbegrijpelijke warboel zo vatte Adamsberg het heersende gevoel en zijn meanderende gedrag samen. De vertaalster, Marijke Scholts, moet er een hele kluif aan hebben gehad. Lof voor haar invoelbare vertaling.

Het is nog niet gedaan, zoals commentator Fred de Bruijne placht te zeggen als Eddy Merkx met grote voorsprong op het peloton de laatste bocht van een klassieker of een touretappe inging.

En dat klopt. De weerbarstige ontwikkelingen die volgen gelieve u zelf te lezen. Oja, nog een detail. Het zijn juist de details die dit boek zo plezierig leesbaar maken. Bij voorbeeld, de hotelier die gekwest terugloopt naar de keuken omdat het gezelschap voldoende heeft aan de overvloedige porties van het hoofdgerecht en de voorgerechten laat liggen. Herkenbaar!!! Enfin, om bij de les te blijven, e.e.a. leidt tot flonkerende gesprekken en situaties, die de lezer zeker humoristisch inspireren. Opmerkelijk, zeer opmerkelijk is de aandacht die de auteur besteed aan de gezamenlijke eetmomenten. Als een rode draad lopen de bemoeienissen van Johan de hotelier door het verhaal, die regelmatig driftig rond gaat met de chouchen.

Fred Vargas, pseudoniem van Frédérique Audoin-Rouzeau, is in topvorm. Kort gezegd, de aandachtige lezer neemt kennis van een grote hoeveelheden aan merkwaardige feiten en dito gebeurtenissen, maar Adamsberg houdt de kaarten, zoals het een goede inspecteur betaamt, voor zich en komt op het moment suprème met de coup final oftewel de genadeslag.
Formidable!!!

PS: Dit is een klassiek voorbeeld van een thriller waarbij het moord-en-doodslag-gebeuren dient als handvat voor talloze authentieke personen, ontwikkelingen en lijntjes voor zaken die niets of slechts zijdelings iets te maken hebben met de oplossing van het criminele gebeuren, maar zeer wel verrassend en uiterst lezenswaardig zijn. Bon, genoeg gepraat, geniet van dit verhaal.