Hmm, die Liften zie ik.niet zitten.

' Stokpoppetjes, hoera!!!'
Ik moest telkens (glim)lachen bij deze kreet van blijdschap van de kleine Ruth, de blije uitzondering in een donkere, door godsdienstmotieven geterroriseerde Adamsfamily op het uitgestrekte Canadese platteland. Maar het kon nog erger.

' Ja, wat ik mij dus afvroeg, als God onze vader is en wij Zijn kinderen, waar is dan de Moeder in het verhaal?'

De twijfel slaat toe bij Quintin op de verenigingsavond als hij in Canada vrij en onbevangen uitgenodigd wordt om over het woord van God te spreken.
Dat valt niet in goede aarde.

Voor alle zekerheid, dit is geen boek met een religieuze strekking. Het gaat over een jongen van een jaar of zestien met die door zijn ouders uitgezonden wordt naar het Canadese platteland om daar bij te komen na zijn ontslag uit een psychiatrische inrichting.

De familie Stastok kent natuurlijk iedereen, een begrip uit de Nederlandse literatuur. Zouden we hier misschien de families Decker en Fletcher aan toe kunnen voegen , waar die vreselijke boeren-tirannen met harde hand regeren. Toch zijn er lichtpuntjes.

Het begrip vlaschoenen heb ik zeker gemist. Ik weet nog steeds niet wat dat woord betekent.

Conclusie: een bij tijd en wijle zomers boek als de lichtheid van de zon en de humor de zwaarte van een donker leven snel doen vergeten.