Te gejaagde schrijfstijl.

In deze (te) lange thriller haalt Björk de Noorse verrader Vidkun Quisling aan. Waarom? Op de plaats waar Quisling werd gefusilleerd na WO II wordt het zoveelste slachtoffer geslachtofferd door een mysterieuze dader in een mysterieuze zaak. En altijd op hetzelfde tijdstip gaat de bom af.
Dit vermelden van dit soort geschiedkundige feiten duidt op een behoorlijke research, alhoewel voor een Noor is het natuurlijk gesneden koek. Dat laatste geldt zeker niet voor de naam voor de witte hengst van Napoleon, Marengo. Enfin het boek dus.

De gejaagde schrijfstijl van Björk in dit boek verdient geen hoofdprijs. De talloze lijstjes met zaken voor het oplossen van problemen in de zoektocht naar de dader zijn tja ... een beetje vervelend. Goed voor een spelletje bij een digitale versie. Het voegt weinig toe aan de ontrafeling van de moordenaar. Wel voor een uitgebreid verhaal. De thriller telt dan ook (bijna) 400 bladzijden. Het is de bedoeling dat de lezer meegetrokken wordt in het deductieproces van Mia. Want ergens zijn er handvatten.
Van belang is op te merken dat dit boek een prequel is. Het is het eerste optreden van Mia Krüger met haar eigenzinnig karakter.
Alles bij elkaar valt het niet mee