Vier lijnen, één spannend verhaal

Op veertienjarige leeftijd wordt Ellen Groenenboom verkracht door een onbekende man.
Ruim 20 jaar later woont Ellen, gescheiden van Rogier , samen met haar honden op een afgelegen boerderij. Geldzorgen heeft ze niet, door het overlijden van haar ouders, eigenaren van een grote hotelketen. Ze heeft sporadisch contact met haar zus en één goede vriendin Liesbeth.
Als ze op een dag terugkomt van een wandeling met de honden wordt een van de honden door een wildvreemde man doodgeschoten. Later blijkt deze man ook nog eens verdwenen te zijn.
Daarnaast ontvangt ze al enige tijd dreigmails, die zij aanvankelijk afdoet als spam. Langzaam begint het tot Ellen door te dringen dat er een verband is tussen deze twee zaken en dat ze veel vergeten is van de periode na de verkrachting . Hoe dichter ze bij de oplossing komt, hoe meer geheimen er worden onthuld en blijkt dat niemand onschuldig is.
Het verhaal is geschreven in de Ik-vorm en vanuit wisselend perspectief. Dag voor dag wordt op deze wijze, vanuit de verschillende hoofdpersonen het verhaal opgebouwd. Als lezer wordt je steeds op het verkeerde been gezet, maar in de loop van het verhaal begint de samenhang tussen heden en verleden steeds duidelijker te worden.
De opbouwende spanning in combinatie met de prettige schrijfstijl en de korte hoofdstukken, maakt dat je als lezer op het puntje van de stoel zit, het achter elkaar wilt uitlezen, maar gelijktijdig ook gaat nadenken over de verhaallijn. Wie, wat, hoe….
Het resultaat, een knap geconstrueerde thriller, die nergens verveelt. Mijn 1e kennismaking met Yvonne Franssen, maar de 4e thriller van haar hand. Aanleiding om haar andere boeken zeker ook te gaan lezen.