Een reis door het hoofd van Alma Delia Murillo.

Er valt niet meer zoveel nieuws toe te voegen aan de hier al eerder geplaatste recensies dus daarom vermeld ik enkele minder vaak genoemde dingen.
Dit boek is het Nederlandse debuut van deze schrijfster, dus ga je af op wat er op het kaft te zien en te lezen valt.
Het kaft van een boek is immers de eerste kennismaking en vaak de reden om het boek te lezen of niet.
De mooie afbeelding op het kaft laat een donker getinte vrouw zien met een vogel die nog het meest lijkt op een duif.
In het boek las ik over een vrouw die nieuwsgierig was naar de tint van haar vaders huid, hierover dus geen verrassingen, de vogel echter, die in haar voorspellende droom over het aanstaande overlijden van haar vader verscheen, is een uil en dáár leek die “duif” echt niet op.
In de tekst op de het kaft wordt gesproken over een zoektocht en een roadtrip door Mexico, dit klopt niet want binnen no time was de vader gevonden, de schrijfster, haar broers en zus hadden met behulp van moeder en andere familieleden binnen twee dagen vaders verblijfplaats gevonden.
Het is een autobiografie over het miserabele leven van de schrijfster en andere vrouwen en kinderen in Mexico die een soortgelijk leven leiden.
Een leven zonder vader, een vader die besloten had om zijn vrouw en acht kinderen in de steek te laten toen de schrijfster nog heel jong was.

Quote: "Maar dat was een familieleugen die mijn broers en ik elkaar vertelden, omdat het waardiger is om een dode vader te hebben dan een vader die niet van je houdt, en het doet minder pijn."

De, in Mexico erg belangrijke, bescherming van een aanwezige vader ontbreekt in haar leven en tekent het. De schrijfster maakt misbruik mee, als kind en als vrouw. Helaas maakt de helft van de meisjes en vrouwen dit mee. Ze krijgt angstaanvallen, schopt tegen de kerk en wijst God, de vader, af.

Quote: "Het lichaam voelt misbruik. Het lichaam leert elk van de signalen die misbruikers afgeven als je opgroeit zonder vader en met een moeder die drie diensten per dag werkt. Het lichaam is altijd kwetsbaar. En de ziel weet het."

Op het eind van het boek begrijpt zij, althans voor zichzelf, de reden waarom haar vader, waarschijnlijk, zijn gezin in de steek liet.

Het boek leest vlot, echter door het hele boek heen verwijst de schrijfster naar andere boeken en plaatsen, naar andere auteurs, acteurs en zangers die mij meestal onbekend, nl. Mexicaans, waren. Dit vond ik enorm irritant, omdat ik geen zin had om steeds alles via een zoekmachine op te zoeken, ook het feit dat het boek niet voldeed aan de op de kaft beloofde roadtrip en een zoektocht naar haar vader door Mexico en de rauwheid van diverse situaties, maakten het meer een reis door het hoofd en de levensgeschiedenis van de voor mij nog volkomen onbekende schrijfster.