Verhalen die je in je hart raken.

Lotte Dondorp heeft ons met de verhalenbundel “Zonder ons is er geen muziek” een prachtig debuut geschonken.
Het zijn bepaald geen vrolijke verhalen, maar ze zijn zó mooi gevoelig geschreven dat het toch een plezier was om ze te lezen ook al moest ik wel een enkele traan wegpinken.
Ik kreeg de bundel via de uitgever om te lezen en te recenseren en ik kan je zeggen het was een mooi boek, maar niet een verhalenbundel om in één adem uit te lezen, elk verhaal was het waard om wat langer over na te denken, wat niet erg is want zo heb je lang plezier van deze bundel.
De verhalen omschrijven sfeervol hoe mensen zelf de regie van hun leven willen vasthouden, mensen die dóór willen worstelen ondanks hun eenzaamheid. Sommige verhalen gaan over berusten in je lot, andere over vechten en overwinnen. Veel verhalen zijn van een trieste schoonheid en melancholie, ze zijn droevig en mooi tegelijk. Andere zijn vervreemdend en zelfs schokkend.
Lees ze desnoods twee of meer keer als je ze niet direct begrijpt, wat bij mij bij twee verhalen het geval was, bijvoorbeeld het titelverhaal zou twee einden kunnen hebben, na drie maal lezen en bespreken was mijn eerste ingeving toch m.i. het juiste (en niet het vrolijkste) einde…, maar misschien ziet een andere lezer dat heel anders?