Een ethisch gevoelig knap staaltje Engelse folklore

Wanneer je twee tijdsperioden, een dodelijke ziekte en een bijgeloof in de Faeries combineert dan krijg je Bone China: het nieuwste boek van de Britse schrijfster Laura Purcell. In 2014 debuteerde Purcell met The Queen of Bedlam waarmee ze zichzelf vestigde in de Engelse literaire wereld. Bone China is haar vierde boek, dat duidelijk laat zien dat Purcell zich tot de top van het genre van de historische fictie mag rekenen.

De oude dame Louise Pinecroft heeft een turbulent verleden, haar familie is verscheurd door tuberculose. Samen met haar vader verhuist ze naar huize Morvoren, waar haar vader in de grotten die bij het huis horen een experimentele kliniek start om een geneesmiddel voor tuberculose te ontdekken. Om Louise in huis te helpen, huurt haar vader Creeda in: een jonge porseleinontwerpster met een sterk bijgeloof.

Veertig jaar later is Hester op de vlucht, ze heeft haar vorige werkgeefster kwaad gedaan en zoekt een onderduikadres. Wanneer ze bij haar nieuwe woon- en werkplek arriveert, maakt ze kennis met Louise Pinecroft. Het is voor Louise dat Hester zal gaan zorgen, inclusief het meest waardevolle bezit van Louise: haar collectie beenderporselein. Hester heeft het gevoel dat er iets niet klopt in huize Morvoren en dat dit alles te maken heeft met de mysterieuze Creeda, het porselein en Louise’s verleden.

De schrijfstijl van Purcell is meeslepend. Met korte zinnen en een zeer visuele manier van vertellen houdt ze je pagina voor pagina aan het boek gebonden. Ze laat de lezer balanceren op de dunne scheidslijn tussen realiteit en fantasie, en heeft overduidelijk goed onderzoek gedaan naar de historiek en het bijgeloof rondom het feeënvolk uit de Engelse geschiedenis en de wijze waarop tuberculose zich ontwikkelde. Dit maakt Bone China een interessant en boeiend boek.

Tegelijkertijd begeeft Purcell zich met Bone China op een ethisch gevoelig vlak. Niet alleen de manier waarop Ernest, de vader van Louise, zijn onderzoek doet, maar ook het gebruik van het beenderporselein op een manier waar je je wenkbrauwen bij ophaalt en vraagtekens erbij plaatst. Purcell verwerkt dit op een dusdanige manier in het verhaal dat je moeiteloos mee kan voelen met de personages en hun beweegredenen om over deze grenzen heen te gaan goed kan begrijpen.

Purcell wisselt de verhaallijnen van Hester en Louise af. Hierbij wisselt ze ook van tijdsperiode, maar doet dit op een vloeiende manier. Het verleden van Louise wordt naadloos afgewisseld met het heden van Hester en de oude Louise, waardoor jij als lezer het totaalplaatje krijgt en langzaam de puzzelstukjes voor Hester kan invullen. Tegelijkertijd ontwikkelt ze een drukkend gevoel door stukje bij beetje het bijgeloof van Creeda in het verhaal te verwerken en je zo koude rillingen te bezorgen.

Bone China is een knap staaltje folklore met ethisch gevoelige onderwerpen op een dusdanige manier geschreven dat doorlezen de enige optie is.