Heftig en duister verhaal

Ik mocht DodenCel van Sterre Carron lezen voor de leesclub van Thrillerlezers.

Alleen binnen de muren van de dodencel blijft de waarheid ademhalen.

De cover is in de kleur blauw, zwart en wit gehouden met een meisje wat door een soort koker heen loopt. Het lijkt wel alsof ze naar het licht loopt.
De cover zou zo bij een sciencefiction boek passen. Het lijkt alsof zij door een poort naar de toekomst of verleden wandelt. Het maakt me nieuwsgierig waar het boek over gaat.


Het boek gaat over Hoofdinspecteur Erin De Donder.
Op een verlaten terrein wordt het lichaam gevonden van een naakte man, het gezicht verborgen achter een glad gipsmasker.
Met naast hem twee vrouwenarmen, zorgvuldig neergelegd in een U-vorm.
Hoofdinspecteur Erin De Donder gaat uitzoeken wie de moordenaar is die handelt volgens zijn eigen gruwelijke wetten. Geïnspireerd door Egyptische symboliek en een morbide fixatie op de dood
Terwijl Erin het patroon probeert te ontrafelen, raakt ze zelf verstrikt in een spel dat haar dwingt tot het uiterste.


Quote; Om slangen af te maken moet je ze op de kop slaan. Snijd hun de keel door, voor ze jou kapot maken.



Recensie:
Dodencel, het nieuwste boek van Sterre Carron is een boek wat mij gelijk na de eerste zin pakt. Er gebeurt zoveel waar ik mijn gedachten over laat gaan. En tegelijkertijd is het verhaal weer zo beeldend beschreven zodat ik veel dingen voor me zie gebeuren. En geloof me, niet alles is fijn om te zien. Vooral de stukken over Rwanda, de genocide. Verschrikkelijk. Ik kan er nog niet bij dat ze zelfs baby’s vermoorden of scalpeerden. Dat stuk blijft na het lezen van het boek nasluimeren in mijn hoofd en heeft een onuitwisbare indruk gemaakt want het heeft mij echt geraakt.

Het boek gaat over Erin de Donder en haar team. Maar het begint met de ontvoering van een meisje genaamd Rumi. Een zeer agressief persoon heeft haar ontvoerd. Deze persoon Rumi is zo goed beschreven dat het me raakte. Ik had het hele boek door medelijden met wat zij allemaal meemaakte en had meegemaakt.
Als Erin De Donder en haar collega, inspecteur Vince Diallio in het tweede hoofdstuk naar het verlaten terrein gaan waar een slachtoffer is gevonden die op een lugubere manier is neergelegd vraag ik me gelijk af of dit hele boek zo duister en heftig is.
Maar doordat ik snel in het verhaal zat was ik die vraag snel vergeten.

De persoon waarover je tussendoor las had ik verwacht dat die van het andere geslacht was. Tot ongeveer op de helft van het boek ben ik op een dwaalspoor gebracht door de auteur. Ik had alleen wel vlot door dat deze persoon degene was die het allemaal deed.
Op de helft van het boek had ik nog geen idee hoe of wat Egypte in het verhaal paste, en het heeft lang geduurd voordat ik enig idee had wat de diverse dingen met elkaar te maken hadden. Ik zag alleen maar losse stukken en geen verbanden.
Maar gelukkig kwam aan het eind alles bij elkaar en verraste Sterre me met de dader.
Het is een boek van 372 bladzijden wat je constant in zijn greep houdt, er zit geen saai stukje in en leest daarbij ook nog eens vlot, waarbij het verhaal goed in elkaar steekt.

Voor mij was dit het beste boek van Sterre Carron.
Daarom krijgt ‘Dodencel’ 5 dik verdiende kraaien.

Jantsje