herkenbaar voor kinderen

Hamley wordt (heel even) een mens. Door Sandra J. Paul



Hamley woont samen met haar moeder, mama Kat, haar zusjes Lexi en Lilly en haar beste vriend B-Boy (voorheen een straatkat), en de honden Kasper, Kamiel en Maurice.
Ze wonen in het huis bij de mensen Henry, Betty en hun dochter Viola.

Henry vertelt aan Viola en Betty over de Wensenfee.
Als je in haar geloofd is zij in staat om met haar magische krachten je wens te vervullen.

Hamley, het kleine zwarte katje lijkt dat wel wat. Ze wenst dat ze voor even een mens wil zijn. Maar er zijn meerdere persoontjes uit hun gezin die ook wensen hebben.

Wat volgt is een hele bijzondere dag waarin ieders wens voor heel even uitkomt.



De cover is prachtig en feestelijk. Met het kleine katje Hamley die op een groene zitzak zit. Om hem heen staan de knuffels en de gitaar die in het verhaal voorkomen.



Recensie:

Van uitgeverij Hamley mocht ik dit boek lezen samen met mijn kleinkinderen.
Ik heb vijf kleinkinderen in verschillende leeftijden.
Dit keer heb ik het Marrit van zes jaar en Wessel van vier jaar (voor)gelezen.

Viola vertelt haar moeder Betty over de schrijfopdracht voor school. Ze moeten nadenken over wat voor wens ze hebben.

Het boek begint met het kleine zwarte katje Hamley die heel veel vragen heeft.
Zij weet wel wat haar wens zou zijn. Ze wil graag een dagje een mens zijn zodat ze op veel vragen een antwoord krijgt.

Maar de baasjes en de andere katten en honden hebben ook wel een wens.
Omdat ze geloven in de Wensenfee besluit zij om hun wensen uit te laten komen voor één dag.

Het was leuk om te zien en te horen hoe Marrit en Wessel van het boek genoten.
Het komt heel dicht bij hun beleveniswereld.
Ze vonden het erg grappig hoe beschreven stond hoe Hamley in een meisje met zwart haar veranderde.
Marrit zei gelijk dat Nynke (hun kleine rode kat) dan een meisje met rood haar zou zijn geworden. Maar dat ze dan wel een klein meisje zou zijn want Nynke is nog maar 1.

Hamley heeft een erg lang verlanglijstje.
Op dat lijstje staat onder andere ook leren fietsen. En dat fietsen blijkt moeilijker dan gedacht. Gelukkig vonden ze daar een oplossing voor.
Wessel vertelde dat fietsen ook heel erg moeilijk is. Hij kan net los fietsen en is ook al een paar keer gevallen.

Grappig dat dit voor kinderen ook erg herkenbare onderwerpen zijn. Ik vind dat goed gekozen.

Ze bleven heel goed luisteren en wilden eigenlijk niet dat ik stopte om volgende keer door te lezen. Er werd ook veel over nagepraat. Wessel wilde ook wel een grote taart en Marrit zei dat Nynke wel met haar mee mocht naar school.

Wat vond ik zelf van het verhaal? Een leuk verhaal met veel humor. En erg beeldend beschreven. Een heerlijk lief en positief verhaal zonder zoetsappig te worden. Het past bij de belevingswereld van kinderen. Het was leuk om te zien hoe zij genoten van het boek.
In het boek staan soms pootafdrukken van Hamley maar ook mooie gekleurde plaatjes.
En de cover is stevig zodat het lang mooi blijft.

Dit is echt een aanrader om kinderen voor te lezen maar ook voor kinderen die zelf al lezen. Het blijft ze boeien.
Je wilt eigenlijk zelf ook (weer) in de Wensenfee geloven.

Jantsjereadingcatmom (en Marrit en Wessel)