aangename leesuurtjes

Noa groeit samen met haar oudere zus Diede op in een ogenschijnlijk gelukkig gezin.
Maar haar moeders obsessie voor perfectie maakt het haar niet gemakkelijk.
Jaren later runt Noa samen met haar moeder Sigrid, een exclusieve tweedehandswinkel.
Als haar moeder na een ongeluk moet revalideren, moet Noa het bedrijf alleen draaiende houden.
Haar wereld staat op zijn kop wanneer ze een mysterieus briefje vindt. Al snel ontdekt ze dat niets in haar leven is wat het lijkt.
De cover vind ik erg aantrekkelijk met twee meisjes die achter elkaar door het bos lopen.
Mooie aantrekkelijke kleuren maar toch heeft het iets duisters wat je nieuwsgierig maakt. Is het de manier waarop ze achter elkaar lopen of dat het lijkt dat het meisje naar het licht loopt.
Quote: Voor iedereen die strijdt tegen het donker. Je bent niet alleen.
Recensie:
Voor de Crimecompagnie mocht ik meedoen aan de blogtour van De perfecte dochter. Het is het eerste boek wat ik heb gelezen van Hanneke Meier en ik was dus erg benieuwd naar haar schrijfwijze en of ze me wist te verrassen.
In de proloog lees je hoe perfect de Kastelenlaan is waar Noa Pergel woont. Fris groen gras, mooi verzorgde tuinen met veel bloemen. Ook al zijn er wat uitzonderingen. Er zijn zelfs twee roddeltantes van de buurt die bij hun witte tuinhekjes staan. De perfecte buurt. Ook het huis waar Walter en Sigrid, de ouders van Noa wonen is perfect. Tenminste dat willen ze je laten geloven.
Vanaf hoofdstuk één volgen we Noa die bij Michel, een hypnotherapeut zit. Ze wil haar verleden achter zich laten.
Na het ongeluk van haar moeder neemt Noa zolang de tweedehandswinkel over.
Ze leert daar Cas kennen, een man die vaak langs komt om bij de boeken te kijken.
Het is een verhaal waarbij ik mijn gedachten overal laat heen gaan.
Gedachten over Noa, en over haar ouders. Haar ouders, vooral haar moeder, willen dat ze perfect is, vooral tegenover de buitenwereld. Niks is goed genoeg.
Ik voelde erg met haar mee, ze claimen haar heel erg.
Over Cas, wie is hij, klopt het allemaal of is er meer met hem aan de hand.
Over Diede, Noa haar zus, waarom heeft zij geen contact meer met hun ouders. Na een tijdje begint het me te irriteren waarom ze niet helpt en alles aan Noa over laat. Maar wel constant bij Noa komt.
Het verhaal wordt verteld vanuit het oogpunt van Noa.
De spanning wordt opgebouwd, mede door een geheimzinnig briefje.
Tussendoor lees je dagboekfragmenten. Je weet alleen niet van wie. Al heb ik wel mijn vermoedens.
Helaas had ik al gelijk mijn vermoedens over hoe het in elkaar stak wat voor mij werd bevestigd na een vondst die ze had gedaan. Maar ik ben door blijven lezen en hoopte dat ik het mis had en hoopte op een enorme verrassende wending.
De liefde en haat verhouding met haar zusje, haar moeder die steeds ziek was en de hoeveelheid medicijnen die haar moeder nam, en of dat wat met elkaar te maken had hield me bezig.
Toch heb ik genoten van het boek want het las zeer vlot en de auteur was in staat om mijn aandacht goed vast te houden. Het was voor mij een boek wat ik bijna in één keer uitlas, ook omdat ik wilde weten of het klopte wat ik in gedachten had.
Jammer dat het verhaal voor mij wat voorspelbaar was. Of misschien komt dat omdat ik heel veel lees en daardoor minder snel verrast wordt, wie zal het zeggen.
Maar omdat het me toch aangename leesuurtjes heeft bezorgd krijgt het van mij 3,5 *
Bedankt Crimecompagnie dat ik mee mocht doen met deze blogtour
Jantsje