Pakkend vanaf de proloog

Sterf van Sterre Carron

Voor de leesclub van Thrillerlezers mocht ik het boek 'Sterf' van Sterre Carron lezen

"Haar nekhaartjes prikten. Hield een verborgen oog haar in de gaten?"

Stefanie heeft een fout gemaakt. Wanneer ze bedreigingen ontvangt, beseft ze dat iemand wraak wil nemen. Op hetzelfde moment is er een moordenaar in Mechelen die de gemoederen bezighoudt. De moordenaar heeft het voorzien op einzelgängers.
Zodra het schemert slaat de dader toe.
Hoofdinspecteur Erin De Donder, net overgeplaatst van de sectie drugsdelicten naar zware misdrijven, wordt op de zaak gezet. Het valt niet mee om een moordenaar te grijpen die geen sporen achterlaat. Er lijkt geen patroon te zijn.
Het is een race tegen de klok om de dader te vinden voor er weer een nieuwe moord plaats vindt.

De cover bestaat uit een huisje aan de rand van het bos. Er staat een waterput voor. Het is een griezelig huisje wat wordt versterkt door de achtergrondkleuren. Een onheilspellende kleur blauw met donkergroen en bruin.

Het boek begint met een proloog over een jongen die gepest wordt.
Je denkt een standaardverhaaltje maar dat is het tegendeel.
Ik zag het einde van de proloog niet aankomen en deze proloog had voor mij gelijk de wauwfactor en dat heb ik niet vaak.

De hoofdstukken hebben als titel de naam van een persoon over wie het gaat. Stefanie, Erin maar ook de titel ‘Ik’.
De ‘Ik’ persoon is degene die de misdaden pleegt. Al lezende door de verhalen kom je meer over het verleden en het heden van deze persoon te weten en wat de beweegredenen zijn.

quote: 'Ik kan er niet de spons over vegen.'

Hoofdinspecteur Erin de Donder is de vrouwelijke rechercheur die een hoofdrol speelt in dit verhaal. In de hoofdstukken Erin lees je een mix van de zaak over de seriemoordenaar, vermengd met het persoonlijk leven van Erin.
Haar vriendin Kate is profiler en helpt haar met de zaak.

Recensie:
Ik vind het fantastisch hoe Sterre en steeds weer in slaagt om tot het eind toe niet te laten blijken wie de dader is. Ik vind het leuk om te blijven speculeren. Er zijn zoveel mogelijke verdachten dat ik door de bomen het bos niet meer zie. Al had ik wel een vermoeden. De dader is een persoon die wraak wil nemen over iets wat in het verleden is gebeurd en dat intrigeert me. Het is knap dat de auteur me steeds op het verkeerde been zet.
Door de diverse plotwendingen, verschillende personages en hun verleden, zorgde ervoor dat ik het boek moeilijk aan de kant kon leggen. Ook vind ik het leuk dat er ruimte is voor een stukje privéleven van Erin, en haar zus Tine. En dat Erin aan freerunning doet. Ik heb bewondering voor die tak van sport maar vind het tegelijkertijd doodeng.

Ik ging helemaal op in het boek, hoorde niks meer om me heen en toen ik het uit had kon ik niet meer zeggen dan ‘Wauw’. Wat een goed verhaal, een spannende rollercoaster. Sommige dingen, vooral over het pesten hebben me echt aangegrepen. En ik snapte soms de beweegreden van ‘Ik’ wel al had ik het niet zo aangepakt.
Is Erin de nieuwe Rani Diaz? Die heb ik overigens niet gemist en ik vind het leuk om over een nieuwe rechercheur met een iets ander karakter te lezen.

Jantsje (Jantsjereadingcatmom)