Fijn zomerboek

Koraalrif

Quote: “Als ik eenmaal een spoor te pakken heb, dan moet ik er achteraan, dan zul je moeten doorbikkelen.”
‘Koraalrif’ is het vervolg van het boek ‘Roadtrip’ van auteur Suzanne Vermeer.
Nadat ik het boek ‘Roadtrip’ heb gelezen en goed vond kon ik bijna niet wachten op het vervolg ‘Koraalrif’.
In roadtrip maakten we al kennis met Paula Visser, die na een verhouding met de advocaat Jim, de ontvoering van haar echtgenoot Theo, de prive detective Stewart McBrady leerde kennen.
In dit vervolg, koraalrif, wordt Paula door de weduwe van Jim, Frances, gevraagd of zij uit wil zoeken hoe het zit met de verdachte dood van Jim zijn voormalige assistente en goede vriendin Lucy.
Zeven jaar geleden werd Jim in verband gebracht met Lucy haar dood. Frances wil graag dat Jim zijn naam gezuiverd wordt.
Frances heeft een afscheidsbrief uit jaloezie achtergehouden. In die brief schrijft Lucy dat ze een abortus heeft gehad, maar er is nooit een abortus geweest. Lucy haar dochtertje was een jaar oud toen Lucy stierf. De zelfmoordbrief is nep, en Lucy is mogelijk toch vermoord.
Paula gaat samen met Stewart proberen of ze de moord op kunnen lossen en Jim zijn naam kunnen zuiveren.

Recensie:
In 2011 overleed Paul Goeken, die schreef de boeken onder het pseudoniem Suzanne Vermeer.
In overleg met zijn familie werd besloten om de boekenreeks na zijn dood voort te zetten.
Wie de auteur nu is is nooit bekend gemaakt. Er werd ook al eens geopperd dat het meerdere auteurs zijn, wat voor mij wel logisch is omdat er in verschillende boeken toch enigzins verschil is in de manier van schrijven, wat weer uitmond in prettig of niet prettig lezen voor mij.
Koraalrif:
In dit boek zijn de hoofstukken vernoemd naar de plek waar ze op dat moment zijn.
Het speelt zich af in de Verenigde Staten.
Sommige van de beschrijvingen waar het zich afspeelt zorgt ervoor dat mijn gedachten afdwalen naar vijf jaar geleden, toen zijn mijn man en ik op een aantal van die plaatsen geweest.
In roadtrip was dat bijna bij elk hoofdstuk in koraalrif maar een paar.
Ik was nieuwsgierig of het boek koraalrif aan mijn verwachtingen ging voldoen.
Het boek zomeravond werd vervolgd in het boek dwaalspoor., en dat was zo’n teleurstelling. Ik had het idee dat het was afgeraffeld en er geen diepgang in zat. Ik geef toe dat ik ook nu bij koraalrif daar bang voor was. Gelukkig was dat voor mij niet het geval.
De karakters en personen waren goed uitgewerkt en kregen daardoor diepgang.
De auteur nam de tijd voor je de oplossing kreeg van een onderzoek.
Het verhaal werd niet afgeraffeld.
Toch gebeurde er genoeg spannende dingen om het niet saai te laten worden.
Wel was het meestal wat voorspelbaar. Maar voor zo nu en dan zo’n voorspelbaar boek tussen door vind ik lekker lezen.
Even niet teveel hoeven nadenken, gemakkelijk te volgen.
En niet te dik, het boek bestaat uit ongeveer 150 bladzijden.
De zoektocht eindigde wel wat soft. Het zou een soort gevaarlijke maffia familie zijn maar ik vond ze te lief beschreven.
Ik had daar wat meer van verwacht.
Het is wel een boek dat ik achter elkaar door las.
Het leest ontspannen en zonder ingewikkelde situatie of personen die je moet onthouden
Ik was nieuwsgierig hoe het nu zat met Lucy, wat is er gebeurd.
En hoe zat het nu met Elsie en wie is de vader? Overigens had ik al vanaf het begin door wie de vader is.
Het boek koraalrif zou je ook best apart kunnen lezen maar als je roadtrip niet hebt gelezen mis je de rode draad door het verhaal.
Al met al een fijn zomerboek waar ik van heb genoten