De vijfde zus

Maan is het vijfde deel uit de serie De zeven zussen van Lucinda Riley. Dit deel gaat over Tiggy (Taygete) D’Apliése, de vijfde zus die Pa Salt heeft geadopteerd. Pa Salt heeft zijn zes adoptiedochters vernoemd naar de zeven zussen van de sterrengroep de Pleiaden. De zusjes zijn opgegroeid in Zwitserland. Na het overlijden van Pa Salt hebben zij aanwijzingen gekregen over hun afkomst zodat ze naar hun wortels op zoek kunnen gaan. Vier zusjes hebben dat inmiddels gedaan, nu is het Tiggy’s beurt.

Tiggy woont en werkt op een Schots landgoed, landgoed Kinnaird. Ze werkt graag met dieren en wordt door de laird van het landgoed aangenomen om wilde katten te introduceren op het landgoed. De laird, Charlie Kincaid, heeft het verwaarloosde landgoed van zijn vader geërfd en wil het graag in oude luister herstellen. Ook de natuur moet dan weer in balans zijn. Tiggy gaat in een cottage wonen waarin ook de opzichter van Kinnaird, Cal, woont. Samen gaan ze aan de slag op het landgoed. Tiggy leert veel van Cal en voelt zich thuis. Charlie intussen heeft weinig tijd voor het landgoed, hij werkt in het ziekenhuis in Inverness waar hij, met zijn vrouw en dochter, ook woont. Zara, zijn dochter, is echter veel liever op Kinnaird en knijpt er af en toe, stiekem, tussenuit. Tiggy en Zara kunnen prima met elkaar opschieten. Tiggy leert ook Chilly kennen, een oude Spaanse zigeuner. Chilly noemt haar Hotchiwitchi (egel), hij herkent haar helende handen en voorspelt haar dat ze in Spanje, in Granada, haar wortels zal leren kennen.

Zoals steeds in de serie De zeven zussen, verwerkt Lucinda Riley twee verhalen in één boek. Het verhaal over Tiggy in het heden en het verhaal over haar grootmoeder Lucia in het verleden.
In het verhaal van Lucia staan de zigeuners centraal, mensen die niet gewenst werden in de stadskring en daarom aan de buitenkant in de rotsen wonen. Het is een hechte gemeenschap met een heel eigen cultuur. Die cultuur wandel je binnen via het verhaal van Lucia, de enige dochter van José en Maria. Lucia heeft een groot talent: ze kan prachtig dansen, de flamenco is haar specialiteit. Door haar talent ziet ze wat meer van de wereld. Gelukkig ontsnapt ze samen met haar vader nog net op tijd aan het regime van Franco, ze vluchten naar Portugal. Zullen de overige familieleden Lucia ooit nog zien? En zal Lucia kunnen wennen aan het leven van de payo’s (de burgers)?
In het verhaal van Tiggy, intussen, gebeurt er ook van alles. Er arriveren betalende gasten die bezig gehouden moeten worden en Tiggy ontdekt een uniek hert, ze noemt hem Pegasus, het is een witte hertenbok. Samen met Cal probeert ze hem af te schermen van de buitenwereld, er zullen immers genoeg jagers zijn die deze trofee begeren. Tiggy gaat ver in haar bescherming van Pegasus, bijna te ver, ze wordt neergeschoten.
Gelukkig zijn haar verwondingen niet levensbedreigend maar toch is Tiggy zo geschrokken dat ze op de vlucht slaat naar Granada, op zoek naar haar wortels.

Mijn mening: Ja, ook nu heb ik weer genoten! Het verhaal van Tiggy is heel anders dan dat van haar zussen. Tiggy is maar klein en bovendien lijkt haar gezondheid niet sterk. Als kind was ze vaak ziek. Met dieren heeft ze altijd een bijzondere band gehad, het lijkt wel of ze een gave heeft om dieren te genezen, maar waar komt dat vandaan? Het antwoord ligt in haar zigeunerverleden. De auteur beschrijft levendig het harde leven in de grotwoningen van Granada, muziek en de flamenco spelen een grote rol in het leven van de zigeuners die er wonen. Via muziek en dans valt er wellicht nog aan de armoede te ontkomen.
Armoede die er ook is in Schotland, waar de laird niet voldoende geld heeft om het landgoed op te knappen. Bovendien zit de laird ook nog eens vast in een ongelukkig huwelijk.
Lucinda Riley verweeft de beide verhalen in een heerlijk boek dat bijna niet weg te leggen is.
Voor mij weer een dikke vijf sterren!