Vervolg in Cliffehaven

Ver van huis is het tweede deel uit de serie Een veilige haven. Eerder verscheen daarin Een nieuw begin. De delen zijn los van elkaar te lezen maar het geeft absoluut meerwaarde om de delen op volgorde te lezen.
In dit tweede deel keren we terug naar het pension van Peggy Riley. Enkele van haar eerdere gasten zijn verhuisd en er is plaats voor nieuwe mensen. Het is oorlog in het Engeland van 1940. Het voedsel is er op de bon en bovendien schaars. De Duitsers zijn een nietsontziende luchtoorlog begonnen met dagelijkse bombardementen. Peggy, haar gezinsleden en haar gasten slapen meer niet dan wel in hun eigen bed. De overige nachten brengen ze in hun schuilhut door. Maar hun geestkracht blijft ongebroken en Peggy weet, met behulp van de oude mevrouw Finchy, een van de pensiongasten, toch steeds weer een redelijke maaltijd op tafel te zetten.
Een nieuwe pensiongast is Polly Brown. Ze is getrouwd met Adam en moeder van de vijfjarige Alice. Polly verhuist naar het kustdorpje Cliffehaven om dichter bij haar zwaargewonde man Adam te zijn. Ze stuurt Alice naar haar oom in Canada. Ook andere familieleden reizen met Alice mee. Polly neemt haar intrek bij Peggy en gaat werken in het ziekenhuis waar haar man ligt. Maar haar wereld stort in elkaar wanneer ze bericht krijgt dat de boot waarop Alice naar Canada vaart, getorpedeerd is. Vrijwel iedereen waaronder de voltallige familie van Polly, inclusief Alice, is overleden. Hoe moet Polly dit verwerken? Ze kan dit drama niet met haar man delen omdat zijn genezing niet naar wens verloopt, hij blijft zwak en Polly vreest meer dan eens voor zijn leven.
Een andere verhaallijn is die van Cecily, Cissy, de jongste dochter van Peggy en Jim. Cissy wil een ster worden en heeft daar letterlijk alles voor over. Tot haar grote geluk geven haar ouders toestemming voor haar droom door een contract te ondertekenen met de aimabele heer Witherspoon, de eigenaar van een theater. Daar zou ze in veilige handen zijn. Maar Cissy komt er al snel achter dat in de theaterwereld niets cadeau wordt gedaan. Ze had alles voor haar droom over maar komt bedrogen uit. En Witherspoon blijkt helemaal niet de persoon te zijn die ze dachten. Het blijkt een grote viezerik te zijn die de meisjes die bij hem in dienst zijn op een of andere manier in zijn macht heeft. Dat geldt ook voor Cissy. Hoe komt ze uit de penarie?
De derde persoon die volop in de spotlights staat in dit verhaal is Danuta, een Poolse jonge vrouw, de zus van Aleksej uit het eerste deel. Ze is gevlucht uit Warschau en niemand, ook Peggy niet, weet wat ze allemaal mee heeft gemaakt op haar vlucht. Langzaam maar zeker weten Peggy en mevrouw Finch het vertrouwen van Danuta te winnen en ook Polly draagt haar steentje daaraan bij. Danuta was operatiezuster in Warschau maar kan dan niet met bewijzen staven omdat ze al haar papieren kwijtgeraakt is tijdens haar vlucht. Ze krijgt tot haar frustratie geen kans op een baan in de verpleging maar vindt wel werk in de wasserij van het ziekenhuis.
De drie overige pensiongasten zijn drie verpleegsters die in datzelfde ziekenhuis werken. Ze spelen een marginale rol in het verhaal.
De echte hoofdpersoon in dit deel (overigens ook in het vorige deel) is Peggy Riley, de doortastende eigenaar van het pension. Ze zorgt voor al haar gasten met een tomeloze energie. Ze mist haar jongste kinderen die voor hun veiligheid naar het platteland gestuurd zijn maar gaat niet bij de pakken neerzitten. Ze bestiert haar gezin, haar hele huishouden inclusief pensiongasten, op een energieke maar ook empathische wijze. Ze heeft niet overal een oplossing voor maar is altijd bereid om te luisteren met een flinke pot thee in de aanslag. Dat maakt Ver van huis een mooie historische roman waarin niet alles een happy end krijgt, dat gebeurt in het dagelijkse leven immers ook niet. Maar je voelt wel de saamhorigheid van de Britten in die tijd om hun kopje in de strijd tegen Hitler niet te laten hangen, integendeel! Ze weten altijd, Peggy voorop, toch weer de zonnestralen te zien om door te gaan ‘no matter what’.
Ellie Dean heeft een vlotte pen en een aangename schrijfstijl. Je waant je echt in het Engeland van de jaren veertig tijdens de eeuwige bombardementen van Hitler. De dramatische gebeurtenissen worden niet verbloemd maar ook de schaarse lichtpuntjes die zo hard nodig zijn, komen tot hun recht. De auteur weet je steeds te boeien, haar verhalen zijn levensecht en herkenbaar. Ik vond Ver van huis een prima opvolger van Een nieuw begin en geef dan ook graag vier prachtige sterren. En natuurlijk kijk ik alweer uit naar deel 3!