Rauw en meeslepend!

Prooidier – Irene Wiersma

Kirsten, een jonge muzikant, benadert Rudi, een gelauwerde popartiest, met de vraag of hij mee wil werken aan haar debuutalbum. Hij stemt toe, maar al snel blijkt hij heel andere plannen te hebben: hij vraagt haar mee uit en accepteert geen nee. Kirsten doorziet de veel oudere, misogyne man meteen, maar kan geen weerstand bieden: ze raakt geobsedeerd door zijn schaamteloos arrogante en dominante houding. Zijn niet-aflatende aandacht voor haar werpt zijn vruchten af: steeds verder laat ze zich meeslepen in een destructieve, sadomasochistische relatie. Haar vriend Berend probeert haar wakker te schudden, maar wordt verteerd door woede. Hij verliest de realiteit uit het oog – met verwoestende gevolgen.

Voor mij als lezer gaan al direct bij de eerste ontmoeting tussen Kirsten en Rudi alle alarmbellen af. Vanaf daar blijft de sfeer beklemmend en je zou Kirsten toe willen schreeuwen en haar tegelijkertijd omarmen.

Kirsten is een jonge muzikante, getekend door jaren van misbruik en toxische relaties. Haar gedachten zijn door het boek heen (cursief gedrukt) te lezen, waardoor je haar nog beter leert kennen. Maar ook door het ik-perspectief kruipt Kirsten onder je huid en bleef daar zitten tot ik er letterlijk buikpijn van kreeg en af en toe het boek weg moest leggen.

Prooidier is rauw en meeslepend, wel haalde voor mij de herhaling de vaart uit het verhaal. Een actuele roman over stalking, manipulatie en overheersing en de complexiteit van toxische relaties.

Bedankt uitgeverij Passage voor dit recensieboek.