Een duister verhaal vol demonen, koningen en schaduwen...

Ik was meteen fan van Nyx. Ze is moedig, maar zeker niet perfect. Om even de beschrijving uit het boek te gebruiken: Haar hart zit vol met gif. Om de één of andere reden hou ik daar wel van. Geen gillend verliefd schoolmeisje, maar gewoon een chagrijnig kind. Later wordt dat wel wat minder, dan “smelt” ze een beetje, maar ik vind het echt fantastisch om eens een keer geen perfect personage tegen te komen, dat alleen maar twijfelt tussen twee jongens. Hoewel, dat laatste, dat zat toch wat anders dan gedacht.

Ik ging er van uit dat er in dit boek géén driehoeksverhouding zat. Geen idee waarom. Op de achterkant werd er niks over gezegd en ik had er niet zo over nagedacht. Toen Shade in het verhaal kwam en er een typisch geval van “love at the first sight” voorbij kwam, was ik even teleurgesteld. Ik vind Ignifex namelijk helemaal geweldig. Zijn humor, zijn slechtheid (maar innerlijke goedheid), zijn arrogantie… Heerlijk gewoon. Shade vond ik echter maar een kwal die een beetje raar deed. Hij kon niks zeggen vanwege een vloek, oké, maar ik had al snel een beetje het gevoel dat hij niet te vertrouwen was. En dat hij en Ignifex veel meer met elkaar te maken hadden dan het leek. Of dat gevoel terecht was, dát moet je zelf maar lezen, haha!

Wat ik ook heerlijk vond was het feit dat het verhaal zich in de Griekse Oudheid afspeelde. Denk ik. Arcadia is weliswaar van de buitenwereld afgesloten door een koepel, maar ik vond het echt fantastisch. Ik doe gymnasium, en omdat je dan zoveel leert over de Grieken, is het extra leuk. Ik herkende de rituelen, de verhalen waarnaar verwezen werd en de goden die geëerd werden. Dat gaf dit boek nog wat extra magie: demonen én de Grieken! Yay!

Dit boek is een hervertelling van The Beauty and the Beast. Nou ben ik niet echt bekend met het verhaal. Ik heb alleen jaren gelden de disneyfilm gezien, en ik weet niet echt of dit telt. Laat je echter niet misleiden door deze uitspraak, want ook zonder dat je het verhaal kent kun je dit boek gewoon lezen. Heb ik ook gedaan. Wat ik nog een beetje miste was de band met de personages, en ik werd ook niet echt meegesleurd in het verhaal. Ik had het gevoel dat ik er een beetje buiten stond, en niet dat ik Nyx zélf was. Dat vond ik jammer, maar het maakte het verhaal niet minder slecht.
“Don’t look at the shadows too long or a demon might look back.”

Het einde was raar, maar wel goed. Vanaf het moment dat Nyx alles had teruggedraaid en alles was vergeten kon ik me pas echt goed in haar inleven. Ik voelde haar verwarring, en die had ik zelf ook even. Maar het was mooi gedaan, en ik begreep het. Dit boek heeft een enorme world building, maar soms was dat wel eventjes opletten. Toch vind ik dat Rosamund Hodge het goed heeft gedaan. Er wordt meestal veel informatie in één keer gegeven, maar toch zijn die momenten wel over het boek verspreid. Dat zorgde ervoor dat ik alles goed begreep, hoe moeilijk het soms ook te bevatten was.

Cruel Beauty is een heerlijk boek, vol met Griekse mythen, liefde en spanning. Eigenlijk maar weinig clichés, en heerlijke personages. Toch voelde ik me soms een beetje een buitenstaander, en kon ik niet helemaal in het verhaal komen. Ik wil meer van deze wereld, en ga Crimson Bound dan ook zeker lezen! Dat is een ander boek, met andere personages, maar wel met dezelfde soort setting. Perfect!

Meer recensies kun je lezen op RabbitBookz.