Spannend en intrigerend, maar nét niet helemaal

In ieder boek zitten elementen die je meteen opvallen. In het geval van Carve the Mark is dit de stroom en de stroomgaven. Het element van bovennatuurlijke gaven is op zich niet heel origineel, maar in dit geval was het goed uitgewerkt. Het feit dat mensen de stroom ook echt voelen in hun lichaam, ook als hun stroomgave niet heel krachtig is, vind ik een mooi detail.

Daarnaast hebben de orakels speciale stroomgaven: ze kunnen verschillende versies van de toekomst zien en het lot van de Uitverkorenen. Het lot is iets wat in iedere versie van de toekomst gebeurt en het wordt gezien als onvermijdelijk. Ik ben benieuwd wat de uitkomst wordt van deze boekenserie: wordt het een cliché en ontsnapt Akos aan zijn lot, of komt het toch uit, ondanks dat daarmee vele lezersharten worden gebroken? Ik hoop op het eerste, zeker omdat ik na het lezen van Allegiant weet dat Veronica Roth soms hard kan zijn.

Wat ik ook heel goed vond, is dat de gaven een goede en een slechte kant hebben. Cyra’s gave lijkt slecht en het is meer dan logisch dat ze hem ziet als een vloek. Later ontdekt ze echter dat ze, door haar gave, pijn heeft leren verdragen. Ze is er harder door geworden. Het klinkt nu misschien wat zwakjes, maar in het boek zelf kwam het mooi naar voren. Gelukkig ben ik geen auteur!

De personages in dit verhaal vond ik sterk. Van buiten, ten minste. Ze hadden allemaal een duidelijke rol. Cyra: trots, taai. Akos: zachtaardig, trouw. Ryzek: beschadigd, kwaadaardig. Op het eerste gezicht vond ik dit fijn. Ik moest wennen aan de wereld en ik weet niet of ik de ingewikkelde personages meteen had kunnen waarderen. Máár. Er is altijd een maar. Toen ik na 100 bladzijdes helemaal in het avontuur zat, wilde ik die diepte juist hebben. Het verhaal zwakte naar mijn mening erg af. Het was niet alleen zo dat er weinig gebeurde, er was ook geen vooruitzicht. Ik zag gewoon niet waar het heen zou gaan. Er was geen plan. Geen doel. Alles was goed geweest als ik op dat moment de personages kon leren kennen. Dat had ik nodig. Maar het gebeurde niet. De karakters bleven zoals ze bleven.

In het laatste deel van het boek maakten Cyra en Akos echter een enorme ontwikkeling door. Helaas gebeurde dit pas toen het verhaal weer op gang kwam. Geloof me, ik was hartstikke verrast en tevreden met hoe het verhaal verderging en ook de ontwikkeling in de persoonlijkheden van de hoofdpersonen was sterk, maar het gebeurde precíés toen het verhaal ook in een grote stroomversnelling kwam. Alles kwam in één keer op me af, waardoor veel naar de achtergrond werd geduwd. Het begon goed en het eindigde, hoewel het heel veel tegelijk was, ook sterk. Het middenstuk daarentegen, lag stil. Ik ben een grote fan van diepgaande dialogen over goed en kwaad en over dilemma’s in boeken, maar in een Science Fiction moet er naar mijn mening altijd iets van spanning zijn, al is het maar een HEEL klein beetje. Dat miste ik in Carve the Mark.

In dit boek wordt er vanuit de twee hoofdpersonen verteld: Cyra en Akos. Ik vond dit leuker dan anders, omdat het twee totaal verschillende mensen zijn. Ik raakte niet in de war en het voegde voor de verandering echt iets toe aan het verhaal. Wat me wel opviel is dat in er de hoofdstukken van Cyra vanuit de eerste persoon werd verteld en dat er in Akos’ hoofdstukken vanuit de derde persoon werd verteld. Ik stoorde me er niet aan, maar ik vraag me dan wel af wat het nut daarvan is. Ik kon er ten minste niet op komen, ik ben ook niet zo goed in die technische praat.

Ik heb erg genoten van Carve the Mark. Het is zo anders dan de boeken van Divergent! Ik miste af en toe wat spanning, want het verhaal lag soms stil. Het is dan vaak lastig om door een boek heen te komen. Ook hoop ik dat er in het volgende boek wat meer diepte in de karakters komt. Misschien een derde perspectief, vanuit Ryzek? Hij was iemand die ik niet snapte, omdat ik te weinig over hem wist. Ook Eijeh vind ik fascinerend, zeker omdat Ryzek met zijn herinneringen heeft zitten rommelen. Zoals je ziet, zit ik nog helemaal in het verhaal. Een goed teken!