Jezelf vinden in de ander

Napoleon kennen we allemaal. Van de geschiedenislessen op school en de wel bekende gele snoepjes. Napoleon was een Frans generaal en dictator. In dit boek leer je een andere kant van hem kennen. Zijn liefde voor Josephine was groot. Hij adoreert haar. Toch is dat niet de hoofdlijn in het verhaal “de roos van Napoleon”. In deze heerlijke historische roman leer je een vrouw kennen die door haar man aan de kant is gezet en die koste wat kost alles voor haar kinderen over heeft en dat in roerige tijden waarin niemand zijn leven zeker is. Zeker als je van adel bent, ook al is dit nog zo’n onbeduidende titel.

Het verhaal is heel beeldend geschreven. Er is veel aandacht voor de aankleding en entourage. Dit zorgt voor een extra laag in het verhaal. De personages in het boek zijn allemaal uniek en hebben een mooi uitgewerkt aandeel in het verhaal. Je maakt kennis met een Napoleon die onzeker is, die manisch depressief is en die vooral zoekt naar erkenning. Hij wil gezien en gehoord worden. Je ziet een vrouw die zich altijd afhankelijk van haar man heeft opgesteld en die nu voor het eerst in haar leven voor zichzelf moet gaan zorgen. Ze doet dit in het begin op een zoekende manier en past zich aan aan wat zij denkt dat anderen van haar verwachten. Langzamerhand blijft ze steeds meer trouw aan zichzelf en kiest ze voor zichzelf, ook al willen anderen dat ze dit niet doet. Ze vinden zichzelf in elkaar en die verbinding zorgt voor een mooi einde van het verhaal in dit deel. Het is nu wachten op een vervolg.

"De roos van Napoleon” is een mooie historische roman waarin je jezelf helemaal kunt verliezen.