Lezersrecensie
Afwisselende verhalen geïnspireerd door absurdistische klassieker
Disclaimer: in deze bundel staat ook een verhaal van mijn hand.
Voor wie houdt van de sfeer van de Alice-verhalen, hun combinatie van humor, absurdisme en een duister randje, biedt deze bundel heel veel leesplezier. Let op, op enkele verhalen na is dit een bundel voor de volwassen fan - enkele auteurs hebben zich vooral op de meer angstwekkende elementen van de wereld gestort. Ikzelf was vooral te spreken over de verhalen die Alice en de wezens en avonturen van Wonderland in een andere context lieten terugkomen (onze wereld, een SF-omgeving of geherinterpreteerd als horrorverhaal) of die hun licht erop lieten schijnen hoe de auteur ertoe kwam Wonderland te verzinnen. Deze verhalen gaven een interessante interpretatie van Wonderland zonder dat ze probeerden de oorspronkelijke verhalen na te bootsen. De verhalen die zich afspeelden in Wonderland zelf en die te lezen waren als vervolgen op de oorspronkelijke verhalen vond ik vaak wel grappig om te lezen, maar ze bleven niet echt hangen en soms vond ik ze flauw. Lewis Carroll (de schrijversnaam van Charles Dodgson) bezat de unieke combinatie van een scherpzinnig intellect, een strenge christelijke/Victoriaanse opvoeding vol regels die uit de traditie stammen, en een jeugdige nieuwsgierigheid, die hem in staat stelde ook als volwassene met kinderen te communiceren. Dat maakt het enorm moeilijk hem te imiteren. Ik vond nooit het echte Wonderland-gevoel in die verhalen terug - alleen als ze het concept oprekten (bijvoorbeeld met een horrorwending) konden ze me echt verrassen. Ik moet wel zeggen dat er geen verhaal in stond dat ik als ‘slecht’ zou beoordelen. Dus lees het voor de paar uitschieters naar boven die werkelijk briljant zijn - en de andere verhalen kun je er prima ook bij lezen. Misschien dat het wat veel wordt alle verhalen meteen na elkaar tot je te nemen. Dat was wat ik deed en ze gingen daardoor een beetje door elkaar lopen. Het lezen afwisselen met verhalen uit een andere bundel of een roman is aan te bevelen. Ik ben in elk geval blij dat we in ons taalgebied genoeg talent hebben rondlopen om een bundel van dit niveau mogelijk te maken en kijk uit naar meer fantastische bundels.
De complete versie van deze recensie verscheen in Fantastische Vertellingen nr 75.
Voor wie houdt van de sfeer van de Alice-verhalen, hun combinatie van humor, absurdisme en een duister randje, biedt deze bundel heel veel leesplezier. Let op, op enkele verhalen na is dit een bundel voor de volwassen fan - enkele auteurs hebben zich vooral op de meer angstwekkende elementen van de wereld gestort. Ikzelf was vooral te spreken over de verhalen die Alice en de wezens en avonturen van Wonderland in een andere context lieten terugkomen (onze wereld, een SF-omgeving of geherinterpreteerd als horrorverhaal) of die hun licht erop lieten schijnen hoe de auteur ertoe kwam Wonderland te verzinnen. Deze verhalen gaven een interessante interpretatie van Wonderland zonder dat ze probeerden de oorspronkelijke verhalen na te bootsen. De verhalen die zich afspeelden in Wonderland zelf en die te lezen waren als vervolgen op de oorspronkelijke verhalen vond ik vaak wel grappig om te lezen, maar ze bleven niet echt hangen en soms vond ik ze flauw. Lewis Carroll (de schrijversnaam van Charles Dodgson) bezat de unieke combinatie van een scherpzinnig intellect, een strenge christelijke/Victoriaanse opvoeding vol regels die uit de traditie stammen, en een jeugdige nieuwsgierigheid, die hem in staat stelde ook als volwassene met kinderen te communiceren. Dat maakt het enorm moeilijk hem te imiteren. Ik vond nooit het echte Wonderland-gevoel in die verhalen terug - alleen als ze het concept oprekten (bijvoorbeeld met een horrorwending) konden ze me echt verrassen. Ik moet wel zeggen dat er geen verhaal in stond dat ik als ‘slecht’ zou beoordelen. Dus lees het voor de paar uitschieters naar boven die werkelijk briljant zijn - en de andere verhalen kun je er prima ook bij lezen. Misschien dat het wat veel wordt alle verhalen meteen na elkaar tot je te nemen. Dat was wat ik deed en ze gingen daardoor een beetje door elkaar lopen. Het lezen afwisselen met verhalen uit een andere bundel of een roman is aan te bevelen. Ik ben in elk geval blij dat we in ons taalgebied genoeg talent hebben rondlopen om een bundel van dit niveau mogelijk te maken en kijk uit naar meer fantastische bundels.
De complete versie van deze recensie verscheen in Fantastische Vertellingen nr 75.
1
Reageer op deze recensie
