Fascinerende SF- en fantasyverhalen met een rauw randje

Disclaimer: ik ken de auteur van het internet waar we geregeld contact hebben. Ik recenseerde de drie delen van zijn 'Kukulkans Meesterplan'. En hoewel ik best kritisch was, bleek de auteur blij met mijn beoordeling. Hij vroeg mij daarom ook deze verhalenbundel te recenseren en ik kreeg hem daartoe opgestuurd door de uitgever.

8- Ik was aangenaam verrast door deze verhalenbundel van de Vlaamse auteur Peter Varg, die laat zien te beschikken over een levendige fantasie en het vermogen interessante wendingen te geven aan grootschalige ideeën. Ik kende hem al van zijn trilogie Kukulkans Meesterplan, een grootschalig en duister verhaal dat onze eigen wereld en de politieke situatie in Chili combineerde met diverse mythologische wezens en andere realiteiten. Mijn voornaamste kritiek op die verhalen was dat gebeurtenissen van buitenaf werden beschreven en niet van binnenuit - het was 'show' en niet 'tell' - wat me als lezer op afstand hield. Maar deze verhalen waren veel meer vanuit de karakters verteld. Soms stond de vertelstem nog wel op afstand en vertelde vooral wat de karakters meemaakten. Je merkt het ook als het uiterlijk van de hoofdpersoon door de verteller van buiten wordt beschreven in plaats van van binnenuit. Of als enorm heftige gebeurtenissen plaatsvinden maar de reacties van karakters niet helemaal lijken te passen. Het was in dit geval in elk geval minder storend. Dat kwam omdat voor een aantal verhalen het eerste persoonsperspectief werd gekozen, waardoor je automatisch in het perspectief van de hoofdpersoon zit. Misschien was het ook vanwege de afwisseling tussen de verhalen. De auteur weet de lezer in zijn verhalen prima in een nieuwe situatie te storten en maakt die interessant. Er wordt vooral gespeeld met de betrouwbaarheid van de verteller. Hij of zij heeft visioenen, ziet dingen die er niet zijn, of is zelf niet wie hij of zij zegt te zijn. Daardoor wordt je als lezer ook aan het twijfelen gebracht. De eindes van de verhalen konden hier en daar nog wel wat strakker. Zo eindigt een verhaal met 'Ik werk nu zelfstandig als uitbater van een goktent', waar dat niet echt relevante informatie is voor de lezer, en het verhaal prima een paar regels eerder had kunnen eindigen.
Op de achterflap worden de verhalen benoemd als 'Dark fantasy', maar die benaming klopt niet helemaal. Ten eerste zijn twee van de vijf verhalen hoewel duister duidelijk science fiction, het dystopische 'De godin in de cloud' (wat mij betreft het beste verhaal in de bundel), en 'De tranen van God' met een substantie die me deed denken aan de Specie uit Duin, maar die een heel andere rol speelde in het verhaal. Ten tweede eindigden de verhalen voor 'dark fantasy' vaak verrassend hoopvol. Soms zelfs hilarisch, zoals in 'De demon, de vampier en de maagd', waar blijkt dat je ook als je handelt in menselijke zielen je niet aan belastingsontduiking moet wagen. De auteur is zich hiervan bewust, want in een van zijn verhalen is de hoofdpersoon ook schrijver en zegt: 'De zwarte humor die ik gebruikte maakte mijn dark fantasy zelfs voor de onschuldigste ziel licht verteerbaar.' En dat klopt. Net als voor het karakter in dat verhaal lijkt het schrijven voor de auteur een belangrijke uitlaatklep. Welke benaming je er ook aan geeft, uit de verhalen blijkt onvrede en frustratie met de huidige toestand in de wereld, waarbij de rijken en de politici die hen faciliteren het milieu verwoesten en maken dat anderen elders in armoede moeten leven en waarin het materialistische gedachtengoed heeft geleid tot een spirituele woestenij. Welke offers brengen we voor onze welvaart? 'Het offer' stelt deze vraag en laat zien hoe mensen zich ervoor afsluiten en niet eens meer inzien dat er een prijs moet worden betaald in bloed voor hun relatieve rust en vrede.
De verhalen waren prima geschreven, met een ruim vocabulaire. Qua redactie had er wat beter op de spatiëring gelet kunnen worden, want er ontbraken vooral na komma's nogal wat spaties, maar het leidde me niet werkelijk af. Deze bundel met vijf verhalen telt maar 114 pagina's en kan dus in een enkele avond worden gelezen. Een geweldige manier om kennis te maken met deze Vlaamse auteur en vooral voor wie wat duisterdere thematiek en gruweldaden (op afstandelijke wijze gebracht) in verhalen wel kan waarderen. Ik kijk alweer uit naar het volgende boek van Peter Varg.