Veel woorden, weinig begeestering

Mare Berrens heeft haar vrijheid opgegeven om haar dierbaren te beschermen. Ze is overgeleverd aan de grillen van koning Maven, eens haar grote liefde, nu haar grootste vijand. Rouwend om haar verloren bliksemkracht ondergaat ze de fysieke en mentale martelingen aan het hof. Ze probeert om tot Maven door te dringen en zijn hart te ontdooien, maar algauw ontpopt hij zich tot een nog wredere leider dan zijn overleden moeder Elara.  

Alle hoop rust op Cal, de oudste koningsbroer. Als leider van een steeds groter wordende rebbelengroep van Roden beraamt hij een revolutie tegen het heersende gezag van zijn broer. Maar niet iedereen weet het even goed met elkaar te vinden en hun grootste tegenstander Maven is niet van plan om de overwinning zo snel weg te geven.  

Koningsval is het derde en voorlaatste deel van de boekenserie geschreven door Victoria Aveyard. Uitgeverij Cargo en Marion Drolsbach en Ellis Post Uiterweer namen de Nederlandse vertaling voor hun rekening. De eerste twee delen Rode Koningin en Zwaard van glas betekenden een moeizame start met een boeiende thematiek en dynamisch hoofdpersonage die teniet werden gedaan door een afstandelijke vertelling.  

In dit derde deel worstelt het verhaal nog steeds met die mechanisch aanvoelende schrijfstijl. Het eerste deel leest bijzonder traag en dat heeft te maken met Aveyards neiging om elke situatie en gedachte uitvoerig te beschrijven. Ze laat zo weinig aan de verbeelding over dat de tekst aanvoelt als een louter informerende beschrijving.  

Koningsval worstelt niet alleen met dezelfde problemen als zijn voorgangers, maar speelt ook de sterkere punten minder goed uit. In Rode koningin en Zwaard van glas was hoofdpersonage Mare een interessante kolk van eigenschappen en demonen die het verhaal gelaagdheid schonk, maar van dat complexe en boeiende bliksemmeisje blijft enkel een flauw afkooksel over. Gecombineerd met de afstandelijke schrijfstijl weten haar persoonlijkheid en haar belevenissen niet te raken. De sympathie voor – de doordeweeks ingevulde – slechterik Maven is niet groter dan die voor Mare.  

Koningsval mag dan heel wat knelpunten hebben, Aveyard doet deze vergeten in elke actiescène. Als scenarioschrijver weet Aveyard als geen ander om elke actie levendig te beschrijven. Bovendien is Koningsval op emotioneel vlak het meest intense verhaal tot hiertoe. De overkoepelende verhaallijn is weinig vernieuwend, maar op gezette tijd duiken er kleine verrassingen op die verfrissend werken en de interesse doen toenemen.  

Koningsval telt meer dan 500 pagina’s, maar biedt heel weinig inhoud en begeestering voor die omvang.