Heerlijk boek van Riley

De Lavendeltuin is het derde boek van Lucinda Riley en de eerste die ik buiten de serie van de Zeven Zussen lees. In die serie combineerde ze al op geniale wijze twee tijdlijnen en ik was positief verrast dat dat een techniek is die ze ook in haar eerdere boeken gebruikt heeft.

De Lavendeltuin bevat verhaallijnen in 1998 en 1943. In 1998 overlijdt de moeder van hoofdpersonage Emilie de la Martinières en zij erft het enorme landgoed in Zuid-Frankrijk, inclusief waardevolle schilderijen en een bibliotheek vol onbetaalbare boeken. Het huis is echter wel behoorlijk vervallen, maar gelukkig heeft Emilie's moeder haar genoeg nagelaten voor de renovatie. Emilie weet niet goed waar ze moet beginnen, maar als ze de charmante Britse man Sebastian ontmoet, lijkt alles op zijn plaats te vallen. Sebastian helpt Emilie en de twee trouwen enige tijd later.

Emilie en Sebastian komen erachter dat de grootmoeder van Sebastian, Constance Carruthers, in de Tweede Wereldoorlog een verband had met het landhuis en de familie De la Martinières. Jacques, een oude man die de wijnproductie op het landgoed beheert, vertelt hen het verhaal van Constance. Wat volgt is een spannend verhaal over een Britse spionne in het bezette Frankrijk van de Tweede Wereldoorlog en hoe zij uiteindelijk de verbindende schakel tussen de twee families werd.

Waar Riley heel sterk in is, is de lezer eerst te laten denken dat ze wel kunnen raden hoe het verhaal verder gaat. Vervolgens geeft ze er weer een slimme draai aan die je niet aan ziet komen. Het hele verhaal is geniaal opgezet, de tijdsprongen verlopen geordend en helder en er zit een zekere spanning in die ik niet had verwacht. Het verhaal van Constance boeide mij nog het meest, maar de relatie van Emilie en Sebastian en het verloop hiervan hield mij vooral aan het eind in zijn greep. De helft van het boek heb ik op één dag uitgelezen, bijna 250 pagina's, omdat ik het gewoon niet weg kon leggen.

Dit boek bewijst voor mij dat Lucinda Riley meer is dan alleen de auteur van de geniale Zeven Zussen-serie. Ze heeft het gebruik van de formule van verschillende tijdlijnen tot een kunst verheven en het verveelt niet. Het is erg knap dat ze hiermee steeds weer nieuwe verhalen weet te verzinnen die weer helemaal anders zijn. Ik ben fan!