Lezersrecensie
Een psychische stoornis of de diversiteit van normaal?
Terug naar normaal geeft veel (achter)grond informatie over psychische gezondheid in relatie tot medicalisering, hypes, diagnoses via DSM, medicijngebruik en de vraag wat normaal is en wanneer je iets een stoornis mag noemen.
In ruim 300 bladzijden bekritiseert Allen Frances de DSM-5, de nieuwste editie van het handboek voor psychiaters en therapeuten. Hij was lid van de taskforce DSM-III en DSM-IV en beschrijft overwegingen van toen en nu over het al dan niet vermelden van een stoornis in “de bijbel van de GGZ”. Wat is er fout gegaan?
In 3 delen schrijft hij over de normaliteit van geestelijk welzijn vs. de epidemie van psychiatrische aandoeningen, hypes van toen, nu en de toekomst, en tenslotte de wens de psychiatrie en de normaliteit te “redden”.
Alice: “maar ik wil niet naar getikte mensen toe.”
Kolummer Kat: “O, daar is niks aan te doen, we zijn hier allemaal getikt.”
(Achter de spiegel, Lewis Carroll)
Maar wat is normaal of abnormaal? Is een psychiatrische aandoening een ziekte, een mythe of iets anders?
Volgens Frances creëren nieuwe stoornissen in de DSM-5 miljoenen nieuwe “patiënten” (diagnostische inflatie), waarbij betrekkelijk normale mensen onnodig medicijnen zouden moeten slikken en te maken krijgen met de nodige bijwerkingen. De geneesmiddelenfabrikanten zouden er wel bij varen.
Voor mensen met een psychische stoornis is het momenteel zowel de beste als de slechtste tijd om in te leven volgens Frances: er zijn veel effectieve behandelingen en kundige hulpverleners, maar er is ook sprake van overmatige behandeling terwijl het niet nodig is, onnauwkeurige diagnoses en geen behandeling voor mensen die het echt nodig hebben. Het vraagt een oplettende en kritische houding van de hulpvrager. In het laatste deel wordt een aantal casussen van slechte en goede hulpverlening beschreven.
De slagingskans van een behandeling is gerelateerd aan een goed uitgevoerde diagnose én de kwaliteit van de therapeutische relatie.
Voor behandelaren geldt de eed van Hippocrates nog steeds: Wees bescheiden, ken je beperkingen en doe geen schade aan de patiënt.
In ruim 300 bladzijden bekritiseert Allen Frances de DSM-5, de nieuwste editie van het handboek voor psychiaters en therapeuten. Hij was lid van de taskforce DSM-III en DSM-IV en beschrijft overwegingen van toen en nu over het al dan niet vermelden van een stoornis in “de bijbel van de GGZ”. Wat is er fout gegaan?
In 3 delen schrijft hij over de normaliteit van geestelijk welzijn vs. de epidemie van psychiatrische aandoeningen, hypes van toen, nu en de toekomst, en tenslotte de wens de psychiatrie en de normaliteit te “redden”.
Alice: “maar ik wil niet naar getikte mensen toe.”
Kolummer Kat: “O, daar is niks aan te doen, we zijn hier allemaal getikt.”
(Achter de spiegel, Lewis Carroll)
Maar wat is normaal of abnormaal? Is een psychiatrische aandoening een ziekte, een mythe of iets anders?
Volgens Frances creëren nieuwe stoornissen in de DSM-5 miljoenen nieuwe “patiënten” (diagnostische inflatie), waarbij betrekkelijk normale mensen onnodig medicijnen zouden moeten slikken en te maken krijgen met de nodige bijwerkingen. De geneesmiddelenfabrikanten zouden er wel bij varen.
Voor mensen met een psychische stoornis is het momenteel zowel de beste als de slechtste tijd om in te leven volgens Frances: er zijn veel effectieve behandelingen en kundige hulpverleners, maar er is ook sprake van overmatige behandeling terwijl het niet nodig is, onnauwkeurige diagnoses en geen behandeling voor mensen die het echt nodig hebben. Het vraagt een oplettende en kritische houding van de hulpvrager. In het laatste deel wordt een aantal casussen van slechte en goede hulpverlening beschreven.
De slagingskans van een behandeling is gerelateerd aan een goed uitgevoerde diagnose én de kwaliteit van de therapeutische relatie.
Voor behandelaren geldt de eed van Hippocrates nog steeds: Wees bescheiden, ken je beperkingen en doe geen schade aan de patiënt.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van JolandavanE
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
