Als Stuart Font een paar maanden in Lichfield House woont nodigt hij zijn buren en een paar vrienden uit voor een "house-warming party". Wat een gezellig feestje had moeten worden loopt uit op een drama omdat de echtgenoot van Stuart's vriendin Claudia ook verschijnt en Stuart het ziekenhuis inslaat. Wijs geworden door dit handgemeen besluit Stuart de relatie met Claudia te verbreken en zijn aandacht te richten op Tigerlily, een wonderschone jonge vrouw uit het verre oosten. Misschien had Stuart dat beter niet kunnen doen.

Goede buren is eigenlijk geen misdaadroman; het boek heeft wel iets weg van een sitcom maar dan in geschreven vorm. Er komt een bonte rij van personages langs, een alcoholiste die zich wil dood drinken, een dokter die geen praktijk heeft, een man die geniet van de warmte in zijn geisoleerde apartement, een gepensioneerde leraar Latijn die een jeugdliefde meent te herkennen, een pedofiel met een kwebbelende echtgenote etc.

Ruth Rendell weet als geen ander deze personages een gezicht te geven. Zij hebben allemaal hun eigen verhaal en al die verhalen lijken op het eerste gezicht niets met elkaar te maken te hebben maar aan het einde valt alles samen en worden alle draadjes samengeknoopt in een toch nog onverwachte ontknoping.

Als je een verhaal verwacht dat krom staat van de spanning, dat de nodige plots en wendingen heeft en waarbij je als lezer steeds op het verkeerd been wordt gezet, zul je in dit boek teleurgesteld zijn. Goede buren is een gewoon en amusant verhaal over mensen die met elkaar verbonden zijn omdat zij toevallig bij elkaar in de buurt wonen en goede buren van elkaar zijn. De diepgang die veel boeken van Ruth Rendell kenmerkt, ontbreekt maar dat neemt niet weg dat Goede buren een heerlijk boek is dat je met een brede glimlach leest.