Een goed geconstrueerd moordmysterie

Clare Mackintosh (1975) werkte 12 jaar bij de Thames Valley Police in het Verenigd Koninkrijk voordat ze fulltime schrijfster werd. Ze debuteerde met de thriller Mea Culpa dat een groot succes werd. In 2016 won zij de Theakston's Old Peculier Crime Novel of the Year Award voor de thriller I let you go. Mackintosh's schrijfstijl wordt gekenmerkt door haar vermogen de lezer te laten meeleven met de personages en de spanning hoog te houden. Ze gebruikt in haar verhalen regelmatig complexe en actuele onderwerpen, zoals kindermisbruik, online privacy en mentale gezondheid.

Het verhaal gaat over de moord op de rijke en populaire zanger Rhys Lloyd op oudejaarsavond. Zijn lichaam wordt gevonden tijdens de traditionele Nieuwsjaarduik in een meer dat Engeland en Wales van elkaar scheidt. Door jurisdictieproblemen zijn de Engelse rechercheur Leo Brady en zijn Welshe collega Ffion Morgan gedwongen met elkaar samen te werken. Ffion draagt een groot geheim met zich mee dat het onderzoek ingewikkelder maakt. Rhys Lloyd was een man met een bedenkelijk verleden waardoor hij nogal wat vijanden had. Verdachten in overvloed voor de twee rechercheurs. Zij moeten heel wat geheimen en leugens ontrafelen om de waarheid over de ware toedracht van de moord op Rhys Lloyd te ontdekken en de moordenaar te ontmaskeren.

Clare Mackintosh heeft het plot dat vol zit met onvoorspelbare wendingen zorgvuldig geconstrueerd. Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van Leo Brady en Ffion Morgan maar ook aan de vele personages wordt ruim aandacht besteed. Thema´s zoals vertrouwen, loyaliteit, verraad tussen vrienden en familieleden komen aan de orde. Het verhaal gaat in op hoe mensen worden gemanipuleerd en gecontroleerd en hoe destructief deze manipulatie kan zijn.

Het verhaal speelt zich af in Noord-Wales en Clare Mackintosh heeft een sfeervolle omgeving gecreëerd die bijdraagt aan het algehele gevoel van dreiging en spanning in het boek.

Clare Mackintosh's schrijfstijl is boeiend. Zij maakt gebruik van een structuur, waarbij bijvoorbeeld in een passage terloops een schijnbaar onbelangrijk detail uit het verleden wordt genoemd dat bij nadere uitwerking in een volgend hoofdstuk belangrijke en onthullende informatie blijkt te bevatten. Dit heen en weer springen in tijd houdt de lezer betrokken bij het verhaal. Het voegt diepgang toe aan het complexe plot. De verteltrant in Het laatste feest is soms wat traag en vraagt om concentratie en aandacht maar de beloning is een onverwachte en geloofwaardige ontknoping en dat is ook wat waard.
Het laatste feest is een goed geconstrueerd moordmysterie dat bij de liefhebbers van de boeken van Clare Mackintosh en degenen die van goede psychologische thrillers houden, in goede aarde zal vallen.