Een wat mindere Brunetti

'Vergiffenis' is al het 27ste boek van Donna Leon rond haar commissaris Guido Brunetti.

Brunetti wordt door Crosera, een collega van zijn vrouw, benaderd omdat ze vermoedt dat haar zoon aan de schoolpoorten drugs krijgt.
Korte tijd later wordt haar man bewusteloos onder een brug aangetroffen. Brunetti denkt in eerste instantie aan een verband met het drugsprobleem van de zoon. Maar al vrij snel blijkt dat er geen verband is.
In hun verder onderzoek stuiten Brunetti en zijn collega's op verdachte doktersvoorschriften. Daarbij ontstaat het vermoeden van een vernuftige oplichting van de gezondheidszorg.

'Vergiffenis' is weer een klassiek Brunetti verhaal.
Echte actie of nagel bijtende spanning is er nagenoeg niet.
Centraal staan de mensen en hun drijfveren, die ertoe leiden dat ze een bepaalde misdadige richting inslaan. De echte spanning zit in de wijze waarop Brunetti en zijn collega Griffoni achter de waarheid trachten te komen in de confrontatie met betrokkenen en verdachten.

Daarnaast is, zoals steeds, Venetië zelf een deel van het verhaal met haar mooie kanten maar ook haar minder aantrekkelijke aspecten.
Met daarbij ook altijd het beeld van een samenleving die tracht wetten te omzeilen en een overheid, waarbij corruptie steeds aanwezig is.
Of zoals Brunetti het verwoordt (p.35):"wetten die werden aangenomen door de mensen die aan de macht waren, waren bedoeld om hen aan de macht te houden. Als ze dan ook nog onschuldige mensen beschermden, mooi, maar dat was niet meer dan een welkom neveneffect".

Toch is dit deel een wat mindere in de reeks rond Guido Brunetti. Het oogt soms wat te lang uitgesponnen; Het geeft de indruk van een verhaal dat wat moeizaam voortkabbelt.