Geweldig!

Al na een paar hoofdstukken kreeg ik het idee dat ik dit verhaal al kende. En wat wil het geval: Ik heb hem al eens eerder mogen lezen, alleen wist ik toen niet dat het een verhaal van Karin was. Ik vond het toen een leuk verhaal en dat is nog steeds zo.
Vanaf het begin word je meegezogen in het verhaal van Daisy. Je voelt met haar mee naarmate je ontdekt wat voor tegenslagen ze de weken voor haar aankomst in de Zilveren Vos ze heeft moeten verduren, en dat ze wel probeert om weer leuke dingen te gaan doen en van het leven te genieten. Ik vind haar daardoor een leuk en sterk personage.
De andere personages vind ik een beetje oppervlakkig weergegeven. Natuurlijk draait het in het verhaal ook specifiek om Daisy (en een beetje om Raaf), maar toch zijn naar mijn idee een aantal randfiguren ook zeker van belang voor het verhaal. Maar wellicht worden die in een ander deel van deze serie belicht. We wachten af!
Qua schrijfwijze is het boek fijn om te lezen. De hoofdstukken zijn niet te lang, waardoor de snelheid behouden blijft in het boek. Ook wordt er niet te veel uit gewijd over het verleden. Het wordt benoemd omdat het van belang is voor het verhaal, maar de schrijfster blijft er gelukkig niet in hangen (of het telkens benoemen).
Ik vond dit een heerlijke feelgood, waarbij ik elke keer de bladzijde direct weer wilde omslaan bij het einde van een hoofdstuk om nog meer te lezen over Daisy en Raaf. Ik kijk uit naar een vervolg!