Bedrieglijke eenvoud in weelderige taal beschreven

Nadat de hoofdpersoon van het verhaal, een hoogleraar Latinistiek, is gearresteerd en gevangen gezet, reconstrueert hij de gebeurtenissen die aan de arrestatie vooraf zijn gegaan. De daarop volgende pagina's geven een subtiel gelaagd relaas van gebeurtenissen. De hoofdpersoon is de verteller in het verhaal en we leren hem kennen als een man met een succesvolle academische carrière, wiens werk en dagelijks leven sterk overlappen. Pfeijffer, zelf classicus, ontwikkelt hem tot een geloofwaardig personage. Via de hoofdpersoon leren we het volgende personage kennen, die via de inbox als Sarah haar intrede doet. Na een speelse correctie op een foutje ontwikkelt zich langzaam maar zeker een contact dat meer en meer de overhand krijgt, zelfs zodanig dat de carrière op het spel komt te staan en levensgrote angsten worden overwonnen. Wat we zien ontvouwen is een verhaal dat uitstekend past bij de passie van zijn studententijd, de adoratie van de afwezige liefde in de Latijnse elegieën. Dat is precies de kracht van het verhaal en de subtiele gelaagdheid die het bevat. Het liefdesverhaal is een vehikel, waar in feite grote en fundamentele vragen nooit ver weg zijn. Bij de aandachtige lezer dringen zich dan ook vragen op over het kennen van de werkelijkheid in de verhouding tot de creatieve menselijke geest. Het leidt tot een verrassend inzicht en een stoïcijnse berusting, maar waar een hoge prijs voor wordt betaald.