Een fijne herfst met Jackie van Laren

Nu de bladeren van de bomen vallen en de temperatuur steeds verder daalt, kon ik natuurlijk niet anders dan starten met 'Herfstrood' van Jackie van Laren, het derde deel in haar 'Onder de Bomen'-reeks.

Deze roman gaat eigenlijk verder waar 'Zomerloof' is geëindigd. Freek is herstellende van zijn mentale instorting die hem zijn relatie met Sylvie heeft gekost. Ze proberen als vrienden verder te gaan, maar dat blijkt een stuk makkelijker gezegd dan gedaan. De aantrekkingskracht tussen hen is namelijk nog altijd voelbaar en de gevoelens zijn niet zomaar verdwenen. In een grote stad kun je elkaar vervolgens een tijdje negeren, maar in het kleine dorpje waar zij wonen is dat niet aan de orde.

Gelukkig hebben ze genoeg afleiding. Door een onnadenkende keuze van Freek dreigt Sylvie haar schattige boswachterhuisje kwijt te raken en Freek kampt zelf met de nasleep van zijn nogal dubieuze onderhuurders. Kunnen ze elkaar desondanks weer vinden?

Mening
Na het lezen van 'Lentegroen' en 'Zomerloof' besloot ik bewust een paar weken afstand te nemen van deze serie. Ik wilde namelijk kijken of ik de karakters oprecht zou gaan missen en echt zin kreeg om weer te beginnen. Na een aantal andere boeken was het zover, en eigenlijk hoef ik er niet langer omheen te draaien: 'Herfstrood' gaf mij het gevoel van thuiskomen. Ik stapte opnieuw die o zo vertrouwde wereld in, waar boswachter Sylvie, haar dochter Ties, diens vriendje Hans-Willem en natuurlijk Freek hun levens proberen op te pakken na een vrij turbulente periode.

En dat is natuurlijk allemaal te danken aan Jackie van Laren, die de sfeer ook in dit boek in stand heeft weten te houden. Ik vergelijk het zelfs een beetje met het kijken van je favoriete serie: je weet na een aantal afleveringen wel wat je van de karakters kunt verwachten en waarom ze bepaalde dingen doen. En dat maakt het makkelijk om lekker achterover te leunen en het gewoon een beetje op je af te laten komen. Iets wat overigens eenvoudig gaat door de (wederom aanwezige) beeldende schrijfstijl van Jackie.

Derde deel

Dat gevoel van thuiskomen brengt echter ook een risico met zich mee. Je sluit al vrij snel je ogen voor de dingen die misschien ietsje minder zijn, helemaal als een boek ook nog eens zo lekker wegleest als dit. Toch moet ik eerlijk zijn, want gedurende dit verhaal bedacht ik me: was dit vervolg eigenlijk wel nodig? Begrijp me niet verkeerd: 'Herfstrood' leest heerlijk weg, maar ik miste toch echt een soort spanningsboog. Er is in dit boek geen moment om naar uit te kijken of iets waar naartoe wordt geleefd.

In de vorige boeken had je dat wel. Het grootste 'gevaar' (en dus de spanning) zat 'm namelijk in de onderhuurders van Freek, die met nogal grimmige zaakjes bezig waren. In dit derde deel is dat allemaal grotendeels opgelost en heb je enkel nog de nasleep - oftewel: de verbouwing van het grote landhuis. Maar dat is toch van een ander niveau.

Conclusie

Toch wil ik daarmee niet zeggen dat je 'Herfstrood' dan maar helemaal niet moet lezen. Het is en blijft een lekker vermakelijk boek dat uitstekend past in de 'Onder de Bomen'-serie. Warm, herkenbaar en liefdevol geschreven, maar voor mijn gevoel gewoon niet het meest gelaagde deel van de reeks. En dat kan!

Voor nu heb ik in ieder geval enorm veel zin om te starten met 'Winterzon' en daarmee het jaar in deze omgeving af te sluiten. Hopelijk zit daar dan nog een verrassing van jewelste in die mij toch weer met andere ogen naar alle delen laat kijken! ;)