Lezersrecensie
Een boek is geen TV-serie
Een boek geschreven als een vervolgserie op de televisie die ook nog onderbroken wordt door reclameblokken en daarom van cliffhanger naar cliffhanger gaat. Dat was voor mij de overweldigende indruk waarmee ik achterbleef na het lezen van het tweede boek van de oud-president Bill Clinton en veelschrijver James Patterson.
Oud-president Matthew Keating is niet herkozen, waardoor zijn dochter niet meer beveiligd is. Een oude vijand, wiens familie tijdens Keatings termijn omgebracht is, zoekt wraak en ontvoert zijn dochter Mel. Keating is een oud-marinier, die als hij merkt dat hij van zijn opvolgster weinig te verwachten heeft, besluit zelf een reddingsoperatie voor zijn dochter op touw te zetten.
Het boek biedt een kijkje achter de schermen van het leven van een oud-president die van verantwoordelijk voor beslissingen op het hoogste niveau en drukke werkdagen in het Witte Huis, naar een leven van tuinieren en vissen in een afgelegen plaatsje gaat. En wat het is voor een vrouw met een eigen leven, om getrouwd te zijn met een president. Keatings vrouw Samantha hervat dan ook opgelucht haar oude actieve leven als academicus als hij president-af is.
Het laat ook zien hoe het eraan toegaat bij operaties van paramilitairen, zoals er aan Amerikaanse zijde nogal wat zijn geweest - met als bekendste die tegen Al-Qaidavoorman Bin Laden en ISIS-chef Bagdadi. Naar mijn smaak iets te gedetailleerd, met veel nadruk op de wapens - welke en hoe ze gebruikt worden. En Keating verlangt wel erg vaak terug naar zijn tijd als marinier, waarbij zijn spiergeheugen niet onderdoet voor dat in zijn hoofd.
Een deel van het boek speelt in Libië, waarbij vooroordelen niet uit de weg worden gegaan. De Arabische tegenstanders van Keating zijn wraakzuchtig en niet te vertrouwen. Zijn tegenstander Asim al-Ashid maakt een lachtje van de islam die volgens hem de inspiratie en reden zijn voor zijn gedrag. De auteurs maken bovendien een fout door de Libische familie die Mel Keating opvangt, haar ook weer te laten verraden. Gastvrijheid is een wet, in die wereld, en die zou dat nooit toestaan.
Wie van actieboeken houdt, gaat dit boek waarschijnlijk niet snel genoeg, en voor de detectivelezer zijn er te weinig verrassingen. Ik vrees dat ik het bij iedere clifhanger weer heb weggelegd en moeite heb moeten doen om het ook echt uit te lezen. Als ik een televisieserie wil zien, zet ik de TV wel aan.
Oud-president Matthew Keating is niet herkozen, waardoor zijn dochter niet meer beveiligd is. Een oude vijand, wiens familie tijdens Keatings termijn omgebracht is, zoekt wraak en ontvoert zijn dochter Mel. Keating is een oud-marinier, die als hij merkt dat hij van zijn opvolgster weinig te verwachten heeft, besluit zelf een reddingsoperatie voor zijn dochter op touw te zetten.
Het boek biedt een kijkje achter de schermen van het leven van een oud-president die van verantwoordelijk voor beslissingen op het hoogste niveau en drukke werkdagen in het Witte Huis, naar een leven van tuinieren en vissen in een afgelegen plaatsje gaat. En wat het is voor een vrouw met een eigen leven, om getrouwd te zijn met een president. Keatings vrouw Samantha hervat dan ook opgelucht haar oude actieve leven als academicus als hij president-af is.
Het laat ook zien hoe het eraan toegaat bij operaties van paramilitairen, zoals er aan Amerikaanse zijde nogal wat zijn geweest - met als bekendste die tegen Al-Qaidavoorman Bin Laden en ISIS-chef Bagdadi. Naar mijn smaak iets te gedetailleerd, met veel nadruk op de wapens - welke en hoe ze gebruikt worden. En Keating verlangt wel erg vaak terug naar zijn tijd als marinier, waarbij zijn spiergeheugen niet onderdoet voor dat in zijn hoofd.
Een deel van het boek speelt in Libië, waarbij vooroordelen niet uit de weg worden gegaan. De Arabische tegenstanders van Keating zijn wraakzuchtig en niet te vertrouwen. Zijn tegenstander Asim al-Ashid maakt een lachtje van de islam die volgens hem de inspiratie en reden zijn voor zijn gedrag. De auteurs maken bovendien een fout door de Libische familie die Mel Keating opvangt, haar ook weer te laten verraden. Gastvrijheid is een wet, in die wereld, en die zou dat nooit toestaan.
Wie van actieboeken houdt, gaat dit boek waarschijnlijk niet snel genoeg, en voor de detectivelezer zijn er te weinig verrassingen. Ik vrees dat ik het bij iedere clifhanger weer heb weggelegd en moeite heb moeten doen om het ook echt uit te lezen. Als ik een televisieserie wil zien, zet ik de TV wel aan.
2
Reageer op deze recensie