Slaap? Vergeet het maar. Zodra je aan "De beller" begint, laat Chris Carter je niet meer los.

Een rustige avond thuis verandert voor Tanya Kaitlin in een nachtmerrie wanneer ze een video-oproep krijgt van haar beste vriendin. Op het scherm: vastgebonden, gekneveld… en in levensgevaar. Tanya krijgt één kans om haar te redden — door twee vragen goed te beantwoorden. Eén fout, en het is voorbij.

Rechercheur Robert Hunter en zijn partner Garcia belanden in een race tegen de klok. Hun tegenstander: een meedogenloze seriemoordenaar die zijn prooien bespiedt via sociale media en hun diepste verlangens genadeloos tegen hen gebruikt. Maar dit spel heeft pas net zijn eerste zet gedaan…

Chris Carter weet opnieuw zijn handelsmerk te leveren: razend spannende thrillers die je in recordtijd verslindt. Zijn hoofdstukken zijn kort, messcherp geschreven en eindigen bijna altijd met een cliffhanger waardoor je jezelf belooft “nog één hoofdstuk” te lezen — om vervolgens uren later tot de laatste pagina te zijn gekomen.
De verhaallijnen vloeien moeiteloos in elkaar over, waardoor de spanning nergens inzakt. De personages zijn zo zorgvuldig uitgewerkt dat je als lezer niet alleen hun keuzes begrijpt, maar hun angst, twijfel en woede bijna zelf voelt. Hunter en Garcia vormen opnieuw een sterk duo: professioneel, scherpzinnig, maar ook menselijk en herkenbaar.
Wat Carter bovendien knap doet, is de dader niet alleen angstaanjagend, maar ook intrigerend maken. De motieven zijn huiveringwekkend en de psychologische spelletjes zorgen ervoor dat je als lezer constant op je hoede bent.
De spanning is onafgebroken aanwezig, van de eerste zin tot het slotakkoord. De beller is geen boek dat je rustig weglegt; het sleurt je mee, bladzijde na bladzijde, tot je ineens beseft dat het uit is.

Ik ben zó’n fan van deze auteur — en kan nu al niet wachten op zijn volgende boek!