Lezersrecensie
"Maken of kraken"
Het boek start met een kennismaking met Isa, vrouw van de overleden Thomas.
Ze bevindt zich in hun huis in Ierland en verbrandt daar alle foto’s die haar doen herinneren aan haar verleden met hem. Ze is verteert door boosheid en staat aan het begin van een moeilijk rouwproces. Was het ongeval van Thomas effectief een ongeval, was het zelfmoord en joeg iemand hem de dood in?
Gelukkig is daar buurvrouw Sally waar Isa een vriendschappelijke band mee heeft.
Joris, freelance journalist, wil het verhaal van Thomas uitspitten en publiceren.
Hij doet er alles aan om zijn info voor zijn verhaal te vinden en komt zo in contact met vele mensen uit het leven, zowel privé als professioneel, van Isa en Thomas.
We leren ook Arthur en Leonie kennen, de kinderen van Isa en Thomas.
Leonie is voor mij een zelfverzekerde ijskoningin, die enkel aan zichzelf denkt, maar wel in gesprek durft gaan over het verhaal van haar vader.
Kort voor zijn overlijden heeft Thomas een manuscript gemaakt met alle gebeurtenissen uit zijn leven. Dit manuscript leren we als lezer volledig kennen, en zo krijgen we een beeld op het leven van Thomas. Door dit manuscript krijgt Isa veel antwoorden op vragen en kan ze haar rouwproces beter doorworstelen. Joris krijgt daardoor veel info voor zijn verhaal dat hij wil publiceren.
Bij het uitlezen van het boek, wist ik niet goed wat ik moest denken. Ik vind dat je als lezer met een “niet goed ingevuld” gevoel achterblijft, een open einde dat nog alle kanten uitkan.
De schrijfster gebruikt in dit boek moeilijke woorden, verwijst vaak naar films, boeken, muziek,… wat voor mij het lezen wat moeilijker maakt. Vanuit de context kon ik meestal wel achterhalen wat de betekenis kon zijn.
De personages zijn allemaal voldoende uitgewerkt, waarbij je als lezer een beeld krijgt over hoe de persoon is en je als lezer effectief ook een gevoel krijgt bij ieder personage. Zo had ik geen sympathie voor Leonie en Joris. Beiden houden totaal geen rekening met anderen.
De invloed van Facebook en “de pers” is een rode lijn door het verhaal. Zij maken of kraken iemand, en in dit geval kraken ze Thomas.
Wie dit boek wil lezen, moet zich goed concentreren om in alle verhaallijnen mee te zijn.
Voor mij was het niet altijd “ontspannend” om dit boek te lezen.
Ze bevindt zich in hun huis in Ierland en verbrandt daar alle foto’s die haar doen herinneren aan haar verleden met hem. Ze is verteert door boosheid en staat aan het begin van een moeilijk rouwproces. Was het ongeval van Thomas effectief een ongeval, was het zelfmoord en joeg iemand hem de dood in?
Gelukkig is daar buurvrouw Sally waar Isa een vriendschappelijke band mee heeft.
Joris, freelance journalist, wil het verhaal van Thomas uitspitten en publiceren.
Hij doet er alles aan om zijn info voor zijn verhaal te vinden en komt zo in contact met vele mensen uit het leven, zowel privé als professioneel, van Isa en Thomas.
We leren ook Arthur en Leonie kennen, de kinderen van Isa en Thomas.
Leonie is voor mij een zelfverzekerde ijskoningin, die enkel aan zichzelf denkt, maar wel in gesprek durft gaan over het verhaal van haar vader.
Kort voor zijn overlijden heeft Thomas een manuscript gemaakt met alle gebeurtenissen uit zijn leven. Dit manuscript leren we als lezer volledig kennen, en zo krijgen we een beeld op het leven van Thomas. Door dit manuscript krijgt Isa veel antwoorden op vragen en kan ze haar rouwproces beter doorworstelen. Joris krijgt daardoor veel info voor zijn verhaal dat hij wil publiceren.
Bij het uitlezen van het boek, wist ik niet goed wat ik moest denken. Ik vind dat je als lezer met een “niet goed ingevuld” gevoel achterblijft, een open einde dat nog alle kanten uitkan.
De schrijfster gebruikt in dit boek moeilijke woorden, verwijst vaak naar films, boeken, muziek,… wat voor mij het lezen wat moeilijker maakt. Vanuit de context kon ik meestal wel achterhalen wat de betekenis kon zijn.
De personages zijn allemaal voldoende uitgewerkt, waarbij je als lezer een beeld krijgt over hoe de persoon is en je als lezer effectief ook een gevoel krijgt bij ieder personage. Zo had ik geen sympathie voor Leonie en Joris. Beiden houden totaal geen rekening met anderen.
De invloed van Facebook en “de pers” is een rode lijn door het verhaal. Zij maken of kraken iemand, en in dit geval kraken ze Thomas.
Wie dit boek wil lezen, moet zich goed concentreren om in alle verhaallijnen mee te zijn.
Voor mij was het niet altijd “ontspannend” om dit boek te lezen.
1
Reageer op deze recensie