Prachtige perspectieven

Weinig boeken beginnen zo heftig als 'De hand van Mustang Sally'. Op pagina 2 van het boek sterft de zesjarige Abel in de armen van zijn moeder nadat hij over het hoofd is gezien door een vrachtwagenchauffeur. Die gebeurtenis bepaalt alles daarna. We bezien de geschiedenis van Abels gezin - artistieke moeder Louise, kunstenaarsvader Rijk, oudere zus Janna en later geboren broertje Kjeld - vanuit nagenoeg alle gezinsleden. Ook de verantwoordelijke voor het verkeersongeluk, Stan, krijgt een perspectief. En uiteindelijk ook drie andere belangrijke personages: Lucas, Naomi en Sally.

Deze vele perspectieven leiden je door het verhaal. Je beziet hoe ieder karakter de sporen van het ongeluk met zich meedraagt en op zijn/haar eigen wijze probeert verder te leven. Ook zie je hoe relaties soms ontsporen zonder dat je daar echt iets aan kunt doen. Sommige zaken in het leven zijn zo groot dat je ze niet meer kunt verhapstukken zonder jezelf en anderen deels te verliezen.

Al deze zaken schrijft Eva Posthuma de Boer ongelofelijk levendig op. Je ziet alle personages met hun karaktertrekken zo voor je. Ook de gesprekken en ontmoetingen zitten vol leven: je voelt dat de zinnen echt zo gezegd worden. Dat maakt het boek soms rauw. Tegelijkertijd houdt de auteur je hart voortdurend vast: ze speelt in op emoties zonder daar expliciet naar te reiken. Haar schrijfstijl zorgt ervoor dat je voor ieder personage sympathie gaat voelen.

Het is opvallend dat het personage uit de titel pas heel laat in het boek verschijnt. Deze late introductie doet Sally onvoldoende recht. Nu blijft ze een bijpersoon, terwijl de titel anders suggereert en terwijl ze in het verhaal misschien wel de allergrootste rol heeft na Abel. Haar hand blijft je bij, niet alleen vanwege de rol ervan in het verhaal, maar ook als titel om iedereen aan te raden.