Lezersrecensie
Karakteristieke carrousel
Het project Romanreuzen omvat veel. Naast een serie podcasts waarin interviewer Frénk van der Linden met maar liefst 52 auteurs spreekt, is er ook een scholentour, een fototentoonstelling en zelfs een postzegelcollectie. Het werk 'Romanreuzen' dat bij dit project hoort, is vooral mooi dankzij fotograaf Fjodor Buis. Het is een koffietafelboek, waarin alle bevraagde auteurs op voor hen karakteristieke wijze geportretteerd zijn.
Het boek is na een kort voorwoord van beide makers opgedeeld in impressies van literaire auteurs die Nederlandstalige werken schrijven. Iedere impressie bevat twee foto's, een kleine selectie uit het podcastgesprek en een handgeschreven citaat uit eigen werk. Het boek leent zich hierdoor uitstekend voor fragmentarisch lezen én uitgebreid kijken.
De foto's die Buis heeft gemaakt, zijn schitterend. Hij krijgt het voor elkaar om iedere auteur op eigen wijze te vangen. Er is van iedereen een full body shot: Ronald Giphart in een hoody, Jessica Durlacher met haar voeten in de zee en Abdelkader Benali in de duinen. En er is van iedere schrijver een close-up van het gezicht. Vooral die foto's maken indruk. De vrolijkheid van Raoul de Jong, de pretlichtjes bij Herman Koch, de kwetsbaarheid van Manon Uphoff. Iedere foto vraagt om langer te blijven kijken en te interpreteren. Wat zie je als lezer in deze lezer?
Want betrokken lezers zijn deze auteurs. In iedere impressie staan twee titels die de auteur zijn bijgebleven: een boek van eigen hand en een boek van iemand anders. In de bijbehorende tekst worden punten uit de podcastgesprekken vermeld. Bij de ene auteur wordt ingegaan op het zelf geschreven werk, bij een andere auteur komt de mening van Van der Linden aan bod, bij een derde gaat het over een maatschappelijk probleem als analfabetisme.
Jammer genoeg zijn deze tekstuele impressies te versnipperd en te kort om dezelfde indruk te maken als de foto's. Het is vaak interessante informatie, maar kan maar in een paar zinnen aangestipt worden. Zo blijven opmerkingen die om meer uitleg vragen, soms onderbelicht. Een zin van Arnon Grunberg als "Wat me aansprak en nóg aanspreekt, is de woede in zijn stijl", wordt niet ondersteund met een voorbeeld of toelichting.
'Romanreuzen' levert een lange lijst aan boekentips op. Voor literaire inspiratie is dit werk dus zeker een bron en daarmee bereikt het boek het beoogde doel van de makers. Het is daarnaast een prachtig palet van het Nederlandse literaire landschap op dit moment. Daar kun je eindeloos in én naar blijven kijken.
Het boek is na een kort voorwoord van beide makers opgedeeld in impressies van literaire auteurs die Nederlandstalige werken schrijven. Iedere impressie bevat twee foto's, een kleine selectie uit het podcastgesprek en een handgeschreven citaat uit eigen werk. Het boek leent zich hierdoor uitstekend voor fragmentarisch lezen én uitgebreid kijken.
De foto's die Buis heeft gemaakt, zijn schitterend. Hij krijgt het voor elkaar om iedere auteur op eigen wijze te vangen. Er is van iedereen een full body shot: Ronald Giphart in een hoody, Jessica Durlacher met haar voeten in de zee en Abdelkader Benali in de duinen. En er is van iedere schrijver een close-up van het gezicht. Vooral die foto's maken indruk. De vrolijkheid van Raoul de Jong, de pretlichtjes bij Herman Koch, de kwetsbaarheid van Manon Uphoff. Iedere foto vraagt om langer te blijven kijken en te interpreteren. Wat zie je als lezer in deze lezer?
Want betrokken lezers zijn deze auteurs. In iedere impressie staan twee titels die de auteur zijn bijgebleven: een boek van eigen hand en een boek van iemand anders. In de bijbehorende tekst worden punten uit de podcastgesprekken vermeld. Bij de ene auteur wordt ingegaan op het zelf geschreven werk, bij een andere auteur komt de mening van Van der Linden aan bod, bij een derde gaat het over een maatschappelijk probleem als analfabetisme.
Jammer genoeg zijn deze tekstuele impressies te versnipperd en te kort om dezelfde indruk te maken als de foto's. Het is vaak interessante informatie, maar kan maar in een paar zinnen aangestipt worden. Zo blijven opmerkingen die om meer uitleg vragen, soms onderbelicht. Een zin van Arnon Grunberg als "Wat me aansprak en nóg aanspreekt, is de woede in zijn stijl", wordt niet ondersteund met een voorbeeld of toelichting.
'Romanreuzen' levert een lange lijst aan boekentips op. Voor literaire inspiratie is dit werk dus zeker een bron en daarmee bereikt het boek het beoogde doel van de makers. Het is daarnaast een prachtig palet van het Nederlandse literaire landschap op dit moment. Daar kun je eindeloos in én naar blijven kijken.
3
2
Reageer op deze recensie