Anna O. De puzzel waarbij het laatste stukje toch net op een andere plek moet worden aangelegd

De cover van Anna O. toont een indringende close up van een gesloten oog, zeer passend bij het plot van dit boek. Doordat er vrijwel geen kleur is gebruikt valt de rode O. extra op.
In het boek wordt vanuit verschillende perspectieven geschreven. Zo is een groot gedeelte vanuit de hoofdstukken geschreven vanuit het ik-perspectief van Dr. Benedict Prince, die de lezer meeneemt in zijn behandeling van de slapende Anna. De ambitieuze psycholoog heeft weliswaar een goede baan, maar zijn privéleven is zeker niet zoals hij zelf wil. Steeds weer wordt hij gedwongen om een bewuste keuze te maken tussen zijn dochter, en ex-vrouw, en zijn werk en daar heeft hij het zeer moeilijk mee. Daarnaast lees je mee in het dagboek van Anna in het jaar voor het incident en zijn er, bijvoorbeeld, hoofdstukken vanuit het perspectief van Lola die in de nacht van het incident aanwezig was.
Langzaam ontvouwt zich aan de hand van het verhaal van Ben, het dagboek van Anna en de andere perspectieven datgene wat zich die nacht van het incident heeft afgespeeld. Als lezer kun je mee puzzelen en blijft de continu aanwezige vraag “schuldig of onschuldig” steeds maar door het hoofd spelen. Blake weet vanaf het begin de psychologische spanning goed op te bouwen en de lezer daardoor aan de pagina gekluisterd te houden. Naarmate je verder in het plot komt worden er steeds kleine puzzelstukjes gedropt, echter lijken ze lange tijd niet lekker op elkaar aan te sluiten. Wanneer er in de laatste pagina’s toegewerkt wordt naar de uiteindelijke climax blijkt zelfs dan nog een onverwachte wending in de hoge hoed te zijn verstopt.