Humor, liefde, drama en spice inéén

Jade Vening heeft met het 2e deel van haar serie “Lessen in de liefde” mijn stoutste verwachtingen overtroffen. Dit verhaal heel veel meer diepgang, ik werd meteen meegenomen in het verhaal van Iris, de tweelingzus van Roos. Goed uitgewerkte personages, een verhaallijn die me laat lachen of me ontroert, verrasende gebeurtenissen en een stem die zo goed past bij de persoon Iris. Het is een echte realgood, zo mooi! Er zit vaart in dit verhaal, je blijft maar doorluisteren of lezen.

Op het eerste oog lijkt Iris een introverte, stugge persoon, die zich het prettigst voelt in haar eigen wereldje. Niets is minder waar. Door een hersenvliesontsteking werd ze ernstig slechthorend. Ze kreeg een soort gehoorimplantaat (CI) aan één oor, maar ideaal is het niet. Iris ontwijkt het gebruik van dat onding. Iris heeft moeite met het accepteren van haar handicap en gaat naar een psychologe. Dat zorgt voor kwetsbare, ontroerende momenten, omdat we een eerlijk inkijkje krijgen in Iris gedachten en ontwikkeling.
Iris is illustrator en krijgt een droomopdracht. Ze mag het nieuwste boek van de bekende schrijver Boris Aslan illustreren. Boris heeft een writersblock. Via de e-mail hebben Boris en Iris contact, dat erg stroef verloopt. Boris daagt Iris uit en Iris leert hem goede online manieren. Roos is uit schuldgevoel te overbeschermend naar haar dove tweelingzus. Iris irriteert zich mateloos aan Roos. Ze wonen bij elkaar in één huis, maar Roos maakt een beslissing over haar relatie met haar vriend Vincent. Boaz, Fiona en Pim uit deel komen zo nu en dan ook terug, als vrienden van de tweeling.
Tijdens een feest van de uitgeverij ontmoet Iris een collega, Simon. Door het gehoorapparaat en alle geluiden in de feestzaal raakt Iris in paniek. Koen van de uitgeverij helpt haar. Na het feest verdwijnt Boris zomaar in stilte. Koen stuurt Iris naar Boris’ huis en ontdekt ze zijn ware identiteit. Dan ontstaat er echt contact, maar Iris ontdekt dat hij iets achterhoudt. De dramatische wending in dit verhaal raakte me diep. Zo mooi om te lezen hoe twee jonge mensen, met ieder hun diepe verdriet, elkaar vinden in hun rouw.

Roos zit in een toxische relatie en de relatie met Iris is ook slecht. Op een onverwacht moment treffen ze elkaar en moeten ze wel praten. Dan blijkt hoe sterk hun tweelingband echt is.

Jade Vening heeft een dijk van een realgood geschreven. Het einde was niet voorspelbaar. Levende rouw, verdriet, vriendschap, zelfontwikkeling, familiebanden; geen enkel kwetsbaar onderwerp wordt vermeden. Er komt nog minimaal één deel in deze serie. Gelukkig hoeven we daar niet lang op te wachten!