Lezersrecensie
Een zingevende reis
,,Saskia heeft pas gehoord van het bestaan van psycho-oncologische begeleiding: het ondersteunen van mensen met kanker op mentaal-emotioneel gebied. Dat spreekt haar aan. Ze kan zich vinden in de gedachte dat lichaam en geest samenwerken en elkaar beïnvloeden. Ze wil haar doorzettingsvermogen voeden door hoopvolle gedachten, ze wil haar lichaam ondersteunen tijdens de chemokuren, ze wil zichzelf rust gunnen door te oefenen in bewust ontspannen en ze wil de vele emoties die op haar afkomen verwerken door ze te uiten en te delen.” Uit hoofdstuk 10: Patiëntenverhalen.
Als ik lees dat 1 op de 2 mensen ooit in zijn of haar leven kanker krijgt (KWF-kankerbestrijding) is het werk van auteur Eveline Tromp en haar boek actueler dan ooit! Je hoeft je niet alleen aangesproken te voelen als je te maken krijgt met kanker, het boek is voor iedereen die zelf, of als naaste, te maken krijgt met ernstige ziekten, de behandelingen, bijwerkingen, prognoses, het balanceren tussen hoop en vrees, het aanpassen aan je nieuwe werkelijkheid waartoe je je moet gaan verhouden, allerlei regelzaken, de eindigheid van je leven en de bal aan emoties en gevoelens waarmee dit alles gepaard gaat.
Op de kaft prijkt een klaproos, deze bloem staat symbool voor het herdenken van de doden, het dankt deze symboliek aan de slagvelden in Noord-Frankrijk die na de Eerste Wereldoorlog rood kleurden van de klaprozen. Ze staan ook voor hoop, troost en vernieuwing, passende symboliek voor dit boek, dat uitgebreid verhaald over de voorlaatste en laatste levensfasen van mensen die hebben gehoord dat ze niet meer beter worden.
“Je liefde overdragen” vond ik een prachtig hoofdstuk (7); de realiteit van het ophanden zijnde sterven kan verzacht worden als je je dierbaren over je dood heen, of door je dood heen, iets van jezelf nalaat. Op zoveel manieren kan je hier op een waardevolle en zingevende manier mee bezig zijn in de (voor)laatste fase van je leven. Ik herken zelf het schrijven van een Levensportret van een dierbare van mij, waarvan we ook weten dat de kanker ongeneeslijk is. Ik ervaar dus zelf hoe waardevol dit proces is. Het geeft ook plezier, ontroering en mentale rust voor beide partijen.
“Als je iemand vraagt naar de zin van het bestaan, antwoordt hij met zijn levensverhaal.”
György Konrád (1933 – 2019), Hongaarse schrijver en essayist
Het boek is doorspekt met mooie quotes van mensen: schrijvers, psychologen, filosofen, artiesten.
Ik vind het een volwaardig boek dat alle facetten in het licht zet, ook is het een praktische gids over (medische) regelzaken en mogelijkheden uit de uitvaart en rouwwereld. Je kunt je nog zoveel meer verdiepen in de onderwerpen, zeker de spirituele en religieuze, zoals: nabij de dood en levenseinde ervaringen, de vraag of de dood het einde is of een overgang naar een ruimer bewustzijn, een andere dimensie, een hiernamaals. De kijk hierop vanuit o.a. het christendom, de islam, het soefisme en het boeddhisme.
Ik vind het een aanrader voor iedereen. Als je gezond bent en niemand kent die ernstig ziek is, zal dit boek waarschijnlijk niet direct opgepakt worden, het lijkt een ver van je bed… en het is een onderwerp dat je naar je keel kan vliegen. Maar vroeg of laat is de kans groot dat je er wel mee te maken krijgt, bij jezelf of met een naaste. Het lijkt mij goed er af en toe over na te denken, niet uit angst van je af te duwen, maar jezelf er meer vertrouwd mee te maken, want iedereen komt uiteindelijk voor het eigen sterven te staan.
Als ik lees dat 1 op de 2 mensen ooit in zijn of haar leven kanker krijgt (KWF-kankerbestrijding) is het werk van auteur Eveline Tromp en haar boek actueler dan ooit! Je hoeft je niet alleen aangesproken te voelen als je te maken krijgt met kanker, het boek is voor iedereen die zelf, of als naaste, te maken krijgt met ernstige ziekten, de behandelingen, bijwerkingen, prognoses, het balanceren tussen hoop en vrees, het aanpassen aan je nieuwe werkelijkheid waartoe je je moet gaan verhouden, allerlei regelzaken, de eindigheid van je leven en de bal aan emoties en gevoelens waarmee dit alles gepaard gaat.
Op de kaft prijkt een klaproos, deze bloem staat symbool voor het herdenken van de doden, het dankt deze symboliek aan de slagvelden in Noord-Frankrijk die na de Eerste Wereldoorlog rood kleurden van de klaprozen. Ze staan ook voor hoop, troost en vernieuwing, passende symboliek voor dit boek, dat uitgebreid verhaald over de voorlaatste en laatste levensfasen van mensen die hebben gehoord dat ze niet meer beter worden.
“Je liefde overdragen” vond ik een prachtig hoofdstuk (7); de realiteit van het ophanden zijnde sterven kan verzacht worden als je je dierbaren over je dood heen, of door je dood heen, iets van jezelf nalaat. Op zoveel manieren kan je hier op een waardevolle en zingevende manier mee bezig zijn in de (voor)laatste fase van je leven. Ik herken zelf het schrijven van een Levensportret van een dierbare van mij, waarvan we ook weten dat de kanker ongeneeslijk is. Ik ervaar dus zelf hoe waardevol dit proces is. Het geeft ook plezier, ontroering en mentale rust voor beide partijen.
“Als je iemand vraagt naar de zin van het bestaan, antwoordt hij met zijn levensverhaal.”
György Konrád (1933 – 2019), Hongaarse schrijver en essayist
Het boek is doorspekt met mooie quotes van mensen: schrijvers, psychologen, filosofen, artiesten.
Ik vind het een volwaardig boek dat alle facetten in het licht zet, ook is het een praktische gids over (medische) regelzaken en mogelijkheden uit de uitvaart en rouwwereld. Je kunt je nog zoveel meer verdiepen in de onderwerpen, zeker de spirituele en religieuze, zoals: nabij de dood en levenseinde ervaringen, de vraag of de dood het einde is of een overgang naar een ruimer bewustzijn, een andere dimensie, een hiernamaals. De kijk hierop vanuit o.a. het christendom, de islam, het soefisme en het boeddhisme.
Ik vind het een aanrader voor iedereen. Als je gezond bent en niemand kent die ernstig ziek is, zal dit boek waarschijnlijk niet direct opgepakt worden, het lijkt een ver van je bed… en het is een onderwerp dat je naar je keel kan vliegen. Maar vroeg of laat is de kans groot dat je er wel mee te maken krijgt, bij jezelf of met een naaste. Het lijkt mij goed er af en toe over na te denken, niet uit angst van je af te duwen, maar jezelf er meer vertrouwd mee te maken, want iedereen komt uiteindelijk voor het eigen sterven te staan.
1
Reageer op deze recensie