Moed, doorzetting en bergen liefde.

De postbezorgster van Parijs is een oorlogsroman van Meg Waite Clayton. Zij is bekend van het werk, De laatste trein naar vrijheid. Dit boek is deels gebaseerd op ware feiten.

Het verhaal gaat over Nanée Gold die de wereld ziet vol vrijheid en avonturen. Vanaf het moment dat de Duitse tanks binnenkomen in Parijs is Nanée vastberaden om bij het verzet te gaan. Als jonge Amerikaanse vrouw kan ze ongezien berichten overbrengen. Haar werk wordt met de dag gevaarlijker. Ze ontmoet Edouard Moss, een uit Duitsland gevluchte Joodse fotograaf die weduwnaar is en er alleen voor staat om zijn dochter Luki op te voeden. Beide sluiten vriendschap en worden helaas van het ene op het andere moment uit elkaar gehaald. Edouard wordt opgesloten in een concentratiekamp voor kunstenaars. Er komt een plan om de kunstenaars te bevrijden, zal dit plan lukken?

Het fijne aan dit verhaal is dat het ingedeeld is in vijf delen. Naast dit gegeven wordt het verhaal in dagboekstijl weergegeven. Zo weet je perfect welke dag en plaats het hoofdstuk zich bevindt. De korte hoofdstukken lezen vlot. Soms had ik moeite met de schrijfstijl. Wat voor sommige prachtig taalwerk is, was voor mij moeilijk te begrijpen.

Over het algemeen is het verhaal goed, er zitten toffe wendingen in maar een top verhaal voor mij persoonlijk is het niet.

Op momenten zijn er stukken in het verhaal langdradig en dan weer te kort. Het evenwicht erin, is niet goed gebalanceerd.

Hoe verder in het verhaal, hoe meer spanning en vlotheid.

Ik hou van Luki en Dagobert (hond) in het verhaal. Deze twee rollen zijn zo goed geschreven. Ze hebben een plekje in mijn hart veroverd. Het is fijn dat naast de zware materie ten tijde oorlog ook tijd besteed wordt aan de liefde voor kind en hond. Het evenwicht met beide is goed gemaakt.

Het was interessant om het nawoord van de auteur te lezen, zo begreep ik als lezer beter het verhaal.

Conclusie; voor mij een boek die informatief leerrijk was omdat er vanuit een andere hoek gekeken werd naar oorlog. Hierbij bedoel ik dat de kunstenaarswereld in die tijd voor mij onbekend is en de gebeurtenissen errond ook. Maar een topper is het niet voor mij.