"Al lezend in zijn schriften schuiven zijn en mijn jongste levensjaren in elkaar."

Een zaterdagmiddag valt een Engelse bom op een school in een dorp ..... Een kleine jongen wordt gedood.
Een verhaal dat staat voor ontelbare gelijkaardige situaties, met het gevolg dat elke gebeurtenis mee het verleden creëert en dat elk verleden het heden beïnvloedt.

Oorlog en noodlot gaan samen, het leven van de overblijvende gezinsleden blijft getekend:

De vader, ondertussen grootvader, met het vermogen trots te zijn op zijn kinderen, verkilt als zijn zoon, een bijzonder klein mensje, getroffen wordt door die laatste bom teveel.
De moeder, ondertussen grootmoeder, die er aanvankelijk vertrouwen in heeft dat Gods hand beslist, neemt na de dood van haar jongen enkel de beschermende rol voor haar rekening.
De zus, ondertussen zelf mama, ondergaat het grote verdriet van haar ouders, zorgt voor zichzelf en voedt zich zelf op, gedeeltelijk uit schuldgevoel.

De kleinzoon, tegelijk ook zoon, wordt genoemd naar zijn oom en ontrafelt zijn geschiedenis....

Een raak geschreven flard geschiedenis.