De schijn ophouden: wat een werk!

Een verboden liefde en een groots bal geven vorm aan het dramatisch decor van deze roman.

Na de gebeurtenissen rondom het Brussels bal in juni 1815 vervolgt het verhaal zich vijfentwintig jaar later in Belgravia, Londen. Het geheim, dat tot dan toe zorgvuldig bewaard werd, komt langzaam aan het licht. Sociale conventies bepalen dat het geheim beter binnen bepaalde kamers kan blijven. De drang naar een erfgenaam, naar de herinnering van verloren tijden en naar liefde, zorgen er echter voor dat het geheim zich geleidelijk ontrafeld.

Jaloezie, bedrog en hebberigheid doen hun intrede en zorgen voor complexe verstandhoudingen. Alle betrokkenen lijken bereid tot het uiterste te gaan om te krijgen wat ze willen: "Wanhopige tijden vroegen om wanhopige maatregelen."

Waar het in de kern om draait is sociale klasse, aanzien en status. Dit koste wat kost behouden, verkrijgen of daarbinnen worden geaccepteerd: "[...] dringende behoefte [...] om de glibberige ladder van sociale vooruitgang op te klimmen."

Dit alles hoorde ik terug in het luisterboek. De personages gaven vaak te weinig bloot, wat past binnen het thema van 'de schijn ophouden'. Hierdoor werd ik oppervlakkig meegezogen in het verhaal. De intriges houden je scherp maar echt gepakt werd ik niet.

Wat voor mij er vooral uit sprong was dat men in deze roman (in deze tijd) veel moeite moest doen voor het ophouden van de schijn. Bij de gedachte alleen al bij alle kleine dingetjes stil te moeten staan, welke mogelijk invloed zouden kunnen hebben op 'mijn' aanzien en status, werd ik moe.