De gevoelige snaar

Als hondeneigenaar, die recentelijk haar hond had verloren, zat Antoinnette Scheulderman met tal van vragen en frustraties. Vanuit haar professie als journalist wilde ze deze vragen en frustraties aanpakken. Dit heeft ze uiterst uitvoerig gedaan in haar boek ‘Dan neem je toch gewoon een nieuwe’.

Op informatieve maar ook vermakelijke toon vertelt Scheulderman haar lezers hoe ze haar ‘relatie’ met Bubbels (haar hond) typeerde en wat dit betekende voor haar toen Bubbels kwam te overlijden. Het overlijden van Bubbels bracht nogal wat teweeg bij Scheulderman. Hoe moest ze omgaan met haar verdriet? In hoeverre kon ze rekenen op steun en begrip van haar omgeving? Welke handvaten heeft ze tot haar beschikking om om te gaan met dit verlies? Hoe gaan andere mensen hier mee om en wat is ‘normaal’?

Aan de hand van 4 thema’s (warme saus, afscheid, rauw en ‘dan neem je toch gewoon…’) met interviews en informatie van experts en professionals wordt op ontspannen manier de lezer meegenomen in de zoektocht van Scheulderman.

Het boek is niet alleen prettig om te lezen omdat het ‘helpt’: Bij inzicht te krijgen in het mogelijke verdriet dat komt kijken bij het verliezen van een huisdier en wat hier op volgt (keuzes die men moet maken omtrent het afscheid van hun geliefde huisdier en hoe het leven ‘hervat’ gaat worden, met of zonder nieuwe). Het boek is ook fijn omdat het huisdiereigenaren empowert om ongegeneerd de liefde voor je huisdier te uitten (ook na hun leven, in de vorm van verdriet).

Het boek is een ode aan de liefde die de mens kan hebben voor een huisdier. En die liefde voor een huisdier, die voornamelijk getypeerd wordt door onvoorwaardelijkheid, is onder andere zo mooi omdat:
“Voor een dier maakt het niet uit welke politieke kleur je hebt en of je de loodgieter, een troonopvolger of een schuinsmarcheerder bent: zolang je ze maar genoeg aandacht, voedsel en liefde geeft. En intussen zijn je geheimen bij hen net zo veilig als in de kluis van de Zwitserse bank.”