Zonder hoogtepunt

Heleen van Royen (1965), schrijfster maar wellicht beter bekend als propagandist van een (wat sommigen zouden noemen) losbandige levensstijl, hoopt de lezer met haar Sexdagboek te helpen.

“In dit dagboek zal ik mijn seksleven openbaren. Je mag weten wat ik doe, wat ik denk, wat ik fantaseer. Ik hoop je hiermee een dienst te bewijzen. Misschien lees je iets waarvan je denkt: verrek, dat wil ik ook. En geeft dit boek je het zetje om het te proberen. Bovenal hoop ik dat het je bevrijdt.”

Naar mijn mening doet ze dit niet geheel onbaatzuchtig. Zoals ze zelf toegeeft: “Het beeld van de vrouw als lustobject dat wel seks mag uitstralen maar er niet ongeneerd van mag genieten - want dan is ze een slet - stoort me mateloos. Ik vrees dat het nooit zal veranderen, maar schop er graag tegenaan.”

Ze wil wat betreft dit thema de vrouw empoweren (en zo dus ook haarzelf). Haar standpunt is onlosmakelijk verbonden met haar sekse en vanuit dat oogpunt wordt haar boek dan ook behandeld. Voor vrouwen is seks wezenlijk anders dan voor mannen en dit heeft grondige implicaties voor het seksleven tussen een man en vrouw (waar het in dit boek over gaat).

Ze poogt het, onderbelichte en nog onbesproken, vrouwelijke perspectief van seks in verhouding te brengen met dat van een mannelijke partner. Hoe kan de seks tussen man en vrouw in evenwicht worden gebracht? Immers:

“Tijdens heteroseksuele seks komt 95 procent van de mannen klaar, terwijl slechts 30 tot 50 procent van de vrouwen een orgasme beleeft. Dit zou onder andere verklaren waarom vrouwen over het algemeen minder zin in seks hebben: zij krijgen bij lang niet elke beurt een beloning. Bij lesbische seks is het anders. 80 procent van de vrouwen die met een vrouw sekst in plaats van met een man, beleeft een hoogtepunt.”

Het gegeven intrigeert Heleen, maar mij als lezer (en vrouw) ook. In een notendop luidt het advies van Heleen in haar Sexdagboek: geen schaamte, openheid en direct vanaf het begin te openbaren wat je wilt tussen de spreekwoordelijke lakens (in het geval van Heleen ook veelal onder de douche).

Maar laten we wel wezen, Heleen is niet de doorsnee ‘Hollandse’ vrouw. Haar perspectief wordt al enigszins gekleurd door haar ‘vrije’ houding. Van haar goedgevulde nachtkastje wordt menig vrouw stiekem jaloers. Daar waar zij bekent een stap te moeten overwinnen geldt dat de doorsnee vrouw nog een behoorlijke weg moet afleggen alvorens een dergelijke stap te kunnen nemen. En wellicht schuilt daar ook de kracht van het boek. Dat we iets van Heleen an sich te leren hebben en niet zozeer van haar seksuele escapades. Immers blijft ‘de daad’ nog altijd iets persoonlijks en is dat niet de kunst die we moeten afkijken. De lezer zou een voorbeeld kunnen nemen aan de houding van Heleen ten aanzien van een gezond seksleven. Een waarin er een balans is tussen de verlangens van beide deelnemers.

Het boek is vermakelijk maar de daadwerkelijke boodschap, die Heleen wel meende te hebben, gaat verloren tussen alle seks. In plaats van de boodschap gaat de seks er met de aandacht vandoor. Niet door de kwaliteit, maar door de kwantiteit.

Het boek is voornamelijk een goeie ‘conversation starter’.