De maan in al zijn facetten

Als je, net als ik, als kind een fascinatie had voor de ruimte en meer wil weten over onze naaste buur, de maan, dan is ‘Het boek van de maan’ een boeiend en toegankelijk boek. Het boek heeft een interessante opbouw en ze heeft geprobeerd om er niet een puur wetenschappelijke verhandeling van te maken, maar ook de culturele invloed te beschrijven.

Maggie Alderin-Pocock beschrijft in het eerste hoofdstuk haar fascinatie voor de maan en hoe ze het uiteindelijk ruimtewetenschapper is geworden ondanks dat dat niet echt in de lijn der verwachting lag als dyslectisch meisje met Nigeriaanse roots. Een mooie boodschap is dan ook dat je niet moet opgeven en zoals haar ouders zeiden: “Alles is mogelijk, als je er maar hard genoeg voor werkt”. Zo is ze zelfs presentator geworden van het BBC-programma waar ze als kind zo graag naar keek: The Sky at Night.

Het tweede deel van het boek is genaamd ‘Basiskennis over de maan’, maar gaat nog best ver in detail over het landschap van de maan, de samenstelling, omgeving en het ontstaan ervan. Hierin schuwt ze het moeilijke wetenschappelijke deel niet en weet ze met hedendaagse voorbeelden bepaalde processen toch begrijpelijk over te brengen.

In het derde deel gaat ze in op hoe de maan een plaats heeft in onze cultuur. Ze doet dit aan de hand van vijf personen, vijf plaatsen, vijf gebruiksvoorwerpen, vijf gedichten, vijf verhalen en vijf kunstwerken. Ze laat zien dat de maan een belangrijk onderdeel is in verschillende culturen in verschillende tijden, maar niet op welke manier (maar dat is dan ook haar vak niet).

Na dit culturele uitstapje gaat ze terug naar de meer wetenschappelijke kant en krijgen we veel meer informatie over het effect van de maan op het leven op aarde en hoe een relatief kleine verandering een enorm effect op ons leven kan hebben. Ook geeft ze allerlei tips over hoe we zelf het beste naar de maan kunnen kijken en wat we dan kunnen zien. Het enige wat ik gemist heb zijn referenties naar bijvoorbeeld artikelen waarin bijvoorbeeld de experimenten beschreven staan waarmee aminozuren en RNA gemaakt zijn in een laboratorium.

Ze sluit af met een stukje toekomstperspectief. Wanneer gaan we terug naar de maan? Het is inmiddels bijna 50 jaar geleden dat de laatste astronaut voet zette op de maan. Er zijn grofweg twee redenen om weer naar de maan te willen, wetenschappelijk onderzoek en commerciële activiteiten zoals ruimtetoerisme.

Het is een inspirerend boek waarin haar enthousiasme en bevlogenheid overal terug te vinden is. Het is knap om droge wetenschappelijke informatie zo enthousiast te kunnen brengen. Vaak sluit ze de wat moeilijkere stukken af met een humoristische noot waardoor het boek nooit saai wordt. Mijn fascinatie is weer aangewakkerd en ik denk dat ik binnenkort buiten te vinden ben, met dit boek in de hand, starend naar de maan.